Beste vrienden jagers,

Nieuwe berichten komen vanaf heden op mijn nieuwe jachtblog.
Veel leesplezier en een welgemeende waidmannsgroet, Kristof

Beste vrienden jagers,

Na 2 mooie jaren van organiseren van info-events en jachtevents heb ik besloten om een stap opzij te zetten bij Adventure Zone. De tijd die Adventure Zone opslorpt was helaas niet meer te combineren met mijn professionele bezigheden (www.decadesign.be en www.fireflies.be). Half werk doen is niets voor mij en daarom heb ik deze zware knoop uiteindelijk ook definitief doorgehakt. Louis zet de zaak verder en zal ook alle geplande jachtdagen afwerken. De jachtagenda waar ik volop aan bezig was zal ik zoals voorzien ook afwerken.

Ik wil ook mijn gezin bedanken dat ze mij de kans gegeven hebben om in dit project zoveel tijd te stoppen maar nu is de tijd gekomen om opnieuw wat meer tijd in m'n gezin te stoppen. Ik kijk al erg uit om op 't gemak gaan aanzitten op duif, ree of ever met Sofietje, Cézanie of Emilienne en hen meer te laten genieten van alles wat de natuur te bieden heeft.

In die 2 mooie jaren heb ik ook gigantisch veel nieuwe jachtvrienden leren kennen en die zullen uiteraard ook na Adventure Zone vrienden blijven. Ik ben er zeker van dat we elkaar in één of ander jachtveld, of op één of andere jachtbeurs nog tegen het lijf zullen lopen.

M'n persoonlijke jachtblog zal ik uiteraard wel verder blijven onderhouden en daar zal nu misschien wat meer op gepost worden. Jullie kunnen me voortaan ook bereiken op kristof@jachtsite.be

Bedankt voor het vertrouwen en tot hoors...

Waidmannsdank, Kristof

Beste vrienden jagers,

In m'n jacht-bucketlist stond ibex-bergstalkjacht, met stip bovenaan. Zaterdag kon ik dat lijntje dan ook echt schrappen! Jammer dat na de lange maanden van verlangen, de eigenlijke jacht zo snel voorbij is maar het is opnieuw een fantastische jachtervaring die ik ook nog aan m'n kleinkinderen, en wie weet, achterkleinkinderen, tot in de kleinste details zal kunnen navertellen. Misschien komen daar in de loop der jaren wel enkele sappige details en iets straffere quotes bij kijken, maar de grote lijnen van dit avontuur zullen zelfs onveranderd een prachtig verhaal blijven vormen.

Vrijdag, na amper 2 uurtjes vliegen, strijkt ons vliegtuig neer in het spaanse Valencia. Eénmaal buiten, en dat was, zélfs met het in-en uitklaren van wapens en munitie, verrassend snel, doet het stralende zonnetje, de staalblauwe hemel én het vooruitzicht van wat komen moet, me beseffen dat ik echt bevoorrecht ben om dit te kunnen meemaken. Ik neem me dan ook voor om iedere minuut van dit avontuur, volop te genieten en al m'n zintuigen op scherp te zetten en met volle teugen te proeven van elk detail.

Fernando, onze spaanse outfitter en lokale gids, brengt ons, onderweg naar een typisch spaans tapasbarretje in een onnoemelijk klein bergdorpje, enkele leuke streekwetenswaardigheden bij en de sfeer zit er dan ook onmiddellijk goed in. Met een nederlander zoals Hans die met ons meereist, heb je natuurlijk ook, om het op z'n nederlands te zeggen, geheid plezier! We hebben elkaar daarnaast ook taalkundig het één en ander bijgebracht want zo'n 'taaluitwisselling' is uiteraard ook bron voor menig lachsalvo. Flus van de priemerik zullen zelfs de meeste nederlanders niet eens begrijpen maar wij weten ondertussen wel dat we hem zullen moeten 'jallen' als we dat tegen een lid van de clerus zeggen. Na de nodige glaasjes wijn en bier trekken we rond de klok van elf, richting een heel mooi agrotourismo berghotelletje, vlakbij de jacht en vatten de nacht aan zodat we tegen zes uur fris en monter de echte jacht kunnen aanvatten.

De jacht op spaanse beceite ibex is voor iedereen toegankelijk op gebied van fysiek en uithouding. Je kan kiezen voor het avontuur en enkele dagen met de tent door de bergen te trekken op zoek naar jouw ideale ibex, je kan kiezen voor een stalkjacht met mooie hoogtes en laagtes waar je eerder op langere afstanden schiet maar en er zijn ook mogelijkheden om met de auto tot relatief dicht bij de populaties te komen en dan bersend, zo dicht mogelijk proberen te komen.

Ik hou van het echte stalken en een dier dus zo dicht mogelijk te benaderen zonder dat het me hoort (was toch nog steeds een dikke 100m). Kleine takjes en denneappels liggen er bij hopen en bij het minste zijn de dieren opgeschrikt en kan je opnieuw beginnen. Eén enkel goedgeplaats schot doorbreekt de hemelse stilte en de bok valt ter plaatse neer. Rond de middag gaat het dan opnieuw richting een tapasbarretje in opnieuw een piepklein bergdorpje te trekken.

Eender welke manier van jagen op ibex in zo'n prachtige streek is een absolute aanrader!

Zondag ontdekten we de streek en er is ook heel wat te ontdekken in deze regio. Wil je met je gezin komen, Barcelona ligt op zo'n 3u rijden, er zijn verschillende schitterende golfcoarts, bezienswaardigheden, wandel- en fietsroutes en op gebied van eten is dit uiteraard ook een paradijs! De foto's van onze trip kan je hier vinden.


Op de vlucht huiswaarts zat de bekende professional hunter Franz Coupé een rij voor ons. Wat een charisma heeft die man. Hij is ondertussen 79 maar is een echte glodetrotter. Hij kwam van zijn huis in Valencia om een nachtje in Gent bij een vriendin door te brengen en de dag erna te vertrekken vanop Schiphol naar Tanzania. Franz heeft in zijn lange carrière héél wat groten der aarde begeleid op jacht en denkt nog lang niet aan stoppen. Omdat hij een taxi zou nemen heb ik hem meegenomen en bij z'n vriendin thuis afgezet. Een uur lang sappige jachtverhalen aanhoren...'t mocht gerust wat langer rijden geweest zijn...

Ik krijg ook regelmatig de vraag wat mijn uitrusting was voor een bepaalde trip. Bij deze :

KARABIJN : Browning Maral 30.06 (Hornady munitie) als karabijn, licht, wendbaar, supersnel herlaadbaar en uiteraard ook nog eens een mooi, veilig wapen. Zowel voor bers- aanzit- als drijfjacht, is dit een ideaal compagnon.
(prijs 2459,00€)

OPTIEK : Meopta Meostar R2 (2,5-15 x 56RD) als scope één van de beste op gebied van prijs/kwaliteit. Ik ben van deze kijker heel tevreden qua helderheid, vergroting en stabiliteit.
(Prijs 1299,00€)

OPTIEK : De Meopta Meopro HD 8 x 42 als verrekijker (ofte far-away-coocker volgens onze vriend Hans) was ook een supertool. M'n vorige kijker kon hier niet aan tippen. Een goeie verrekijker heb je hier echt wel nodig want je moet toch lang speuren eer je het wild opmerkt tussen de begroeiing. Als je dan last krijgt van duizeligheid, dan ben je niet met een goeie kijker bezig natuurlijk. Deze verrekijker werd in deze test als beste in zijn categorie.
(prijs 549,00€)

KLEDIJ : Baleno Nottingham jas en broek. Deze lichte stijlvolle jachtkledij dragen we ondertussen al enkele maanden en zijn er heel tevreden van. De technische specificaties zijn terug te vinden via de link.

Met weidelijke groet,
Kristof

Beste vrienden jagers,

Om het seizoen in schoonheid af te sluiten is het jachtgala in domain St.Hubert in Ronse eigenlijk een must. Vorig jaar konden we er jammer genoeg niet bij zijn maar deze 2de editie wilden we toch niet missen. Heerlijke hapjes, oestertjes, gerookte zalm, skrei met pastinaak, sorbet, eend en een niet te versmaden dessert zorgden voor de innerlijke mens, de interessante babbels met oude bekenden en nieuwe gezichten, de jachthoorn- en doedelzakblazers en het strijkquartet zorgden voor een heel gezellige en meer dan geslaagde namiddag. Een dikke proficiat aan gastvrouw en heer Nathalie & Kurt! Volgend jaar zijn we zeker weer present!

't Is nu echt gedaan met jagen tot...volgende maand! Een stalkjacht in het spaanse Beceite Natural Park op de Iberische steenbok staat al lang op ons verlanglijstje en nu hebben we het ook effectief de vliegtickets, de jacht en het hotel vastgelegd. Eigenlijk kan het niet snel genoeg zover zijn maar naar die trip uitkijken is eigenlijk minstens even leuk. 't Zal er heel snel zijn maar 't zal jammer genoeg nog sneller voorbij zijn.
De tortosa-beceite ibex, waar wij op gaan jagen, is naast de Ronda, de South-eastern en de Gredos-ibex, één van de 4 spaanse ibexsoorten en leeft in het ruwe gebergte tussen Barcelona en Valencia.

We zijn al wat van het opgeslagen winterspek aan het afwerken zodat we gewichtmatig in vorm zijn en ook het conditionele pijl (dat absoluut nog niet is wat het zou moeten zijn) zijn we dagelijks aan het bijspijkeren. Al is het dan volgens mensen die het reeds gedaan hebben, een ideale opstap naar de echte hooggebergtejachten op chamois en andere steenbokken, deze bergen met toppen tot dik boven de 1000m zijn evenmin te onderschatten. Beter een goede voorbereiding dan ter plekke met schaamrood op de kaken en ademloos tot een slecht shot komen. Ademloos zullen we meer dan waarschijnlijk wel zijn maar dat moet van de sublieme natuur zijn!

Het hele verhaal volgt uiteraard!
Waidmannsgroet, Kristof

Beste vrienden jagers,

Weemoed en blijdschap. Mixed emotions bij dit bijna-einde van het jachtseizoen. Weemoed dat het seizoen er weeral bijna opzit, weemoed dat we een hoop jagersvrienden de komende maanden minder zullen zien en ook weemoed bij de gedachte dat we weer een jaartje ouder geworden zijn.
Blijdschap dat we eindelijk weer wat tijd kunnen maken voor vrouw en kinderen, blijdschap ook dat een de lente en zomer weer in aantocht zijn en blijdschap dat we weer kunnen uitkijken naar een vers, nieuw seizoen.

Er is ook een ietwat wrang gevoel over het afgelopen jachtseizoen. Een seizoen dat niet steeds verliep zoals het eigenlijk zou moeten verlopen en dan heb ik het niet zozeer over het jagen an sich, maar veeleer over de weidelijkheid, eerlijkheid en het respect van jagers onderling. Persoonlijk neem ik me steeds voor om weidelijkheid niet enkel op jachtgebied te hanteren maar ook door te trekken naar het dagelijks leven, in het zakendoen of bijvoorbeeld in het nakomen van gemaakte afspraken. Het zou voor mij anders heel moeilijk zijn om nog in de spiegel te kijken. 'Meum pactum dictum' ofte 'Mijn woord is mijn eed' is voor mezelf geen uit de lucht gegrepen oneliner. Het is een levensmotto dat ik zo goed en zo kwaad mogelijk probeer na te leven. Jager zijn is geen hobby, jager zijn is een levensstijl.
Een weidelijk jager is een jager op wie je kan rekenen, iemand die respect heeft voor een afspraak en die mensen helpt waar hij kan. Een jager die geniet van de natuur in al zijn facetten en in al zijn eerlijkheid.
Een jager die afspraken maakt om die nadien met één of ander flauw excuus af te zeggen is naar mijn mening geen weidelijk jager. Een jager die inbreekt (of meehelpt bij het inbreken) in een jachtrevier en op een achterbakse manier jacht inpalmt is geen weidelijk jager (zelfs al is dit allemaal op een volstrekt wettelijke manier gebeurd). Een jager die tweedracht zaait en die de jacht aldus in een slecht daglicht stelt is geen weidelijk jager. Jammer genoeg kan je je jachtverlof niet verliezen door onweidelijk en respectloos te zijn. Eén troost hebben we, boontje komt vroeg of laat om zijn loontje....waarschijnlijk eerder vroeg dan laat...

Jammer genoeg nam dit wrange gevoel dit seizoen soms wat de bovenhand op alle sublieme momenten die we mochten meemaken. Maar alle nieuwe jachtvrienden die ik mocht leren kennen, de heerlijke grof- en kleinwildjachtdagen die de revue passeerden en het feit dat ik eindelijk een schitterend hert kon strekken blijven bij mij achteraf wel meer in 't geheugen plakken dan alle negativiteit. Gelukkig maar.

Met weidelijke groet, Kristof

Reintje...

Beste vrienden jagers,

Naar afgelopen zaterdag, keken we met de vaste compagnie van jachtgroep Favere, toch met enige nervositeit uit. Vorige jaren deden we dat samen met een andere jachtgroep maar dit seizoen beslisten we om het eens alleen te proberen omdat je toch wat meer vat hebt op wat er gebeurd, op hoe alles geregeld wordt en op wie er allemaal present tekent. Ik denk dat ik uit naam mag spreken van iedereen die zaterdag aanwezig als ik zeg dat alles liep als een geoliede machine die precies al jaren perfect dienst doet. Als je weet dat onze jachtgroep tijdens een normale jachtdag met ongeveer een 10-tal mensen (jagers en drijvers samen) op pad is, dan weet je dat het niet evident is om 20 jagers, ongeveer evenveel drijvers en daarbovenop nog een 7-tal honden in harmonie te laten samenweken maar 't lukte allemaal probleemloos. De 8 driften werden zonder de minste moeite afgewerkt (alhoewel ik denk dat er sommige drijvers wel zullen gevloekt hebben toen er door het rietveld moest gedreven worden), alle posten stonden goed aangegeven, de geweren kregen 's morgens een postnummer én een autonummer en na het afblazen van elke drift ging iedereen, zoals we gevraagd hadden, vlot naar zijn/haar wagen om de volgende drift snel te kunnen aanvatten en zo de kans op het strekken van een vos te vergroten. Er werd op deze dag 'slechts' 1 vos gestrekt maar er werden ook niet meer vossen gespot wat er toch op duidt dat de populatie roodrokken bij ons nog redelijk meevalt.

 De meeste lof gaat uiteraard uit naar onze garde Peter en zijn rechterhand Pascal, beiden heel veel aanwezig in het veld en beiden vol passie bezig met het beheer van zowel fauna als flora in het revier maar natuurlijk ook naar het cateringsteam en naar onze landbouwer Joseph en zijn echtgenote Liesbeth voor het ter beschikking stellen van hun infrastructuur.....Zij verdienen allen een dikke pluim! Eind januari doen we dit nog eens over en hopelijk kunnen we van even goed weer genieten!

Waidmannsgroet, Kristof

We zitten weeral over de helft van 't seizoen...

Beste vrienden jagers,

Weeral veel te lang geleden dat ik nog eens het toetsenbord ter hand nam om wat jachtverhalen neer te pennen. Er zijn sedert de bronstbokken van augustus al heel wat vruchtbare en minder vruchtbare jachtdagen de revue gepasseerd maar in alle voorbije jachtdagen is wel een rode draad te trekken. Het meer dan uitzonderlijke weer waar we de laatste maanden met volle teugen konden van genieten. Afgelopen zondag konden we opnieuw onder een stralend zonnetje buiten van ons middagmaal genieten. Toch wel een stuk aangenamer dan wanneer je kletsnat het jachtpaviljoen binnenkomt en je je met moeite warm kan krijgen om 's namiddags nog enkele driften af te werken.

Ook mijn oudste dochter Cézanie trekt meer en meer met me op tijdens de jachtdagen en dat doet me vermoeden dat de microbe haar ook gebeten heeft. Ze is pas 12 maar ik hoop toch stilletjes dat zij binnen hier en 5 jaar ook zal beginnen blokken voor het jachtexamen. Ik zal er in ieder geval staan om ze te helpen met de voorbereiding en training. Nu is de eerste prioriteit om de school tot een goed einde te brengen want voor de jachtdagen die tijdens de examens vallen kreeg ik al serieus wat gemor toen ik zei dat ze dan niet meekan omdat er geleerd moet worden.
Een passie als jagen kunnen delen met je vrouw en je kinderen is toch het mooiste wat er is. De jachtdagen zijn nog zo plezant als je die samen met je gezin kan doen. Ook Sofie gaat nu en dan mee op jacht en begint zich ook stilletjes thuis te voelen in het wereldje. Emilienne is nog wat te jong en te speels om al mee te trekken op een drijfwildjacht maar wie weet valt ook zij voor de charmes van de jagerij...

Eén van mijn meest memorabele momenten van de afgelopen jachtmaanden moet toch wel de drijfjacht van begin november in Polen zijn. Dat er minder wild op het tableau lag dan verwacht, heeft zeker niet alleen te maken had met de poolse hunting club. We hoorden een tiental verschillende mensen die dezelfde periode in een ander revier in Polen aan het jagen waren en ook daar waren de eindresultaten minder dan vorige jaren. De focus ligt soms teveel op het aantal maar jacht is uiteraard geen exacte wetenschap en het afschot kan derhalve ook nooit echt op voorhand vastgelegd worden. Het eindresultaat hangt van heel wat verschillende zaken af. Het weer, de kweek bij de dieren, de drijvers, de manier van drijven, de honden en natuurlijk ook de kunde van de geweren zelf zijn heel bepalende factoren. Ik denk ook dat we met een eindtableau van 30 stukken eigenlijk niet mogen klagen. Het grote merendeel dat gestrekt werd was ook roodwild en dat op zich is natuurlijk al een meerwaarde.
De volledige 5-daagse neertypen zou net iets te lang worden maar een korte samenvatting van hoe ikzelf deze trip beleefd heb, kan je hieronder lezen...

Zaterdag 8 november 2014 zal voor mij en Sofie (die bij mij op de post stond) voor eeuwig op ons netvlies gebrand blijven. Het was de dag dat Diana ons wel héél erg goed gezind was. De voormiddag is druilerig en nat maar na de middag klaart de hemel op en krijgen we een mooie plaats toegewezen. Na een goed kwartier horen we reeds gestommel en aan het geluid te horen is dit geen ree, geen ever, nee zelfs geen rotte evers...Dit is de royalty van het woud. En effectief, één voor één komen hindes, kalveren en één schitterende geweidrager uit de dichte dekking. De totale groep omvat een 30-tal stukken roodwild die in lichte draft onze kant uitlopen. Het trillen is bijna niet te beheersen door het schouwspel maar ik beveel mezelf om me te beheersen en te proberen om even bij de les te blijven. Na 10 jaar jagen heb ik nog nooit het geluk gehad om een stuk roodwild te zien in onze Ardennen, laat staan een stuk te strekken, dus deze geweidrager, een mooie regelmatige 10-ender is een unieke kans. Ik leg behoedzaam aan, wacht tot de 10-ender mooi blad staat, breng m'n vinger voorzichtig naar de trekker en net op het moment dat ik de trekker overhaal, springt een hertekalf voor de 10-ender. Het kalf valt ter plaatse en de roedel stuift in volle galop het woud in. Ik sta opnieuw oncontroleerbaar te bibberen en ondanks de lichte ontgoocheling dat de 10-ender er niet ligt, is dit wel mijn eerste stuk roodwild! Tien minuten later en opnieuw gestommel maar dan wat meer getemperd. Een kleine roedel van een zestal hindes komt opnieuw voor de loop en daar kan ik met een mooi bladschot, ééntje uitpikken. Wat een ontlading! Hinde en kalf op 10 minuten. Tussen dit schot en het einde van de drift zitten maar een goeie vijf minuten maar het wachten lijkt een eeuwigheid te duren....We gaan na de drift vlug kijken naar de hinde en het kalf en zien dat de kogel, het kalf in de nek getroffen heeft en er dwars door gevlogen is....Pieter mijn buur die ook 2 keer op de eerste roedel schoot, staat ondertussen bij de geweidrager die 40m verder ligt. Wat blijkt nu, de kogel die het kalf vloerde en er dwars doorheen ging, heeft ook de 10-ender recht in het hart getroffen. Met 2 kogels, 3 stukken strekken die je nog nooit eerder zag, dit gebeurd echt maar 1 keer in je leven!

De doopceremonie viel me een beetje tegen maar Piotr, de plaatselijke ambiancemaker en één van onze chauffeurs (zie foto 3), laat me voor elk gestrekt stuk, van zijn zelfgebrouwen, dubbel gedistileerd brouwsel drinken. Slecht is het allerminst maar in plaats van dalen naar de maag, voel ik het onmiddelijk stijgen naar m'n hoofd...Dag 2 is opnieuw een dag waar redelijk wat wild gezien wordt wat  in een gelijkaardig tableau resulteert. Zelf leg ik 1 keer aan op een hinde maar bij het schieten in een bergomgeving met een dergelijke hellingsgraad moet rekening gehouden worden met de balistiek...Opnieuw wat bijgeleerd. Op de laatste dag tijdens de voorlaatste drift, komt nog een zeug van zo'n 70kg de berg afgestoven die ik het tijdelijke met het eeuwige laat ruilen. Met 4 prachtstukken op 3 jachtdagen heb ik echt wel het lotje uit de loterij getrokken en heb ik met volle teugen kunnen genieten van de gulheid van Diana. Misschien was dit wel een compensatie voor vorig jaar waar ik op 20 keer Ardennen, slechts 1 keer het karabijn kon opheffen...


De schitterende foto's van onze Polen-trip zijn hier te bezichtigen. Met dank aan Thomas Pruvoost.


Met weidelijke groet, Kristof

Reebokkenjacht Polen

Beste vrienden jagers,

Net het poolse platteland na enkele dagen bokkenbronstjacht achter me gelaten met een moe maar heel tevreden gevoel. Een kleine maar heel plezante groep van west-en oostvlamingen gespijsd met één limburger zorgen voor enkele leuke dialectlessen en babylonische spraakverwarringen waarbij het ene lachsalvo, het andere in sneltempo opvolgd. Vanaf het moment dat  de bokkenbus zich in beweging zet, zit de sfeer er opnieuw goed in waardoor de rit toch net iets korter lijkt. Samenrijden is alleen al daarvoor een goeie optie.

Een kleine 1200km en enkele tussenstops later rijden we het grasveld van het jachthuis op waar het ontvangstcomité ons reeds staat op te wachten. De piwootjes(1) waar we al de hele rit naar uitkijken blijken niet voorradig. Lang moeten we er echter niet op wachten want Arek en zijn echtgenote, die ons tijdens deze trip op al onze wenken bedienden, halen terstond het nodige gerief om onze droge kelen te spoelen.
Na het avondeten smeden we op het terras onder de halfvolle maan reeds plannen voor de komende dagen en worden tips & tricks uitgewisseld over hoe je nu precies een bok lokt, strekt en ontweid. Dat het een leuke trip zal worden ligt al vast voordat er ook maar 1 stuk het tableau siert.
Na een veel te korte nacht gewekt worden door een irritant alarm, zorgt er meestal voor dat ik de hele dag slaapdronken en slecht geluimd doorbreng maar na de eerste toon komt onmiddelijk het besef dat ik 't veld in kan en ik wip dus wakker als een hoentje de bedstee uit. Buiten is het nog donker maar de vroege vogels fluiten reeds vrolijk hun lied en de geur van de verse buitenlucht smaakt heerlijk. "Dzień dobry!"(2), roepen de stalkers ons toe bij het buiten komen en als iedereen present is wensen we elkaar een welgemeende Darz Bor (3)! en gaat het richting de verschillende revieren. Het totale jachtgebied waar we met z'n 6-en jagen is ongeveer 25.000 hectare dus wild zien kan geen probleem zijn wat ook blijkt na iedere outing.

Met 25 mooie bokken waaronder 1 bronzen trofeebok (111,68 CIC-punten - waar ook slechts 290,00€ voor betaald moest worden ) kunnen we opnieuw van een geslaagde jachttrip spreken! De vraag waar mijn voorkeur naar uitgaat, mei of augustus, heb ik eigenlijk nog niet kunnen beantwoorden. Nog steeds niet. Beide periodes hebben elk hun voor- en nadeel dus volgend jaar zullen we opnieuw de 1200km lange tocht in beide periodes aanvangen. Alle mensen die met ons meetrokken, zowel de 3 groepen van mei als de groep van augustus, kunnen naar hetgeen wij her en der vernemen en naar de leuke mails en posts die we zien passeren, volgens ons spreken van een geslaagde trip. Wie zin mocht krijgen om zo'n unieke jachtbeleving ook eens mee te maken, stuur ons een mailtje (info@adventurezone.eu) voor alle info want de plaatsen zullen ook nu weer beperkt én snel ingenomen zijn.

Darz Bor,
Kristof

(1) pilsjes
(2) Goeiemorgen
(3) Waidmannsheil

Beste vrienden jagers,

Als mensen mij vragen waar mijn voorkeuren op jachtgebied liggen, dan zal ik daar, naast stalkjacht op reebok, steevast ook een zomerse duivenjacht bij vermelden. Wat is aangenamer dan na 't werk je (lichte) jachttenue aan te trekken en aan je achterdeur enkele uurtjes in het revier door te brengen tijdens één van deze mooie lange avonden om daar de grijze gevleugelde veelvraten wat te decimeren.Het aantal patronen op een dergelijk avondje bosduif is meestal aan de hoge kant

maar dat is niet steeds recht evenredig aan het aantal grijze heerschappen dat het tableau siert. Vanaf morgen kan opnieuw, althans voor bestrijding en bijzondere bejaging, de o zo gecontesteerde duivencarrousel gebruikt worden waardoor onze schotkansen aanzienlijk zullen verhogen. Dat wij geen lokmiddelen mogen gebruiken tijdens de gewone jacht, daar kan ik nog mee leven maar bestrijding en bijzonder bejaging dient toch om de schade bij onze landbouwers, zo laag mogelijk te houden. Elk middel moet daarvoor in aanmerking kunnen komen. Of gaan alle anti's vanaf nu de landbouwers vergoeden voor geleden schade? Vanaf morgen staat ook mijn carrousel in het revier tegen een gezapig tempo te draaien om nieuwsgierig, grijs gevleugeld wild te lokken.
'k Ben benieuwd...
Uiteraard moet het niet altijd een groot tableau zijn om een geslaagde avond te beleven. Vorige week gingen Sofie en Olivia opnieuw mee (we willen Olivia aan het schot leren wennen) en één van de vrienden had een lekker wijntje bij om te kraken bij één van onze landbouwers. Enkele glazen, leuke anekdotes, en niet altijd even propere moppen later, ging het rond middernacht opnieuw richting bedstee...

Augustus staat ook opnieuw in 't rood én in 't vet aangeduid in mijn agenda. Zoals ik hierboven al aangaf is ook reebokken-stalkjacht één van mijn absolute dada's. Nog een maand en we trekken opnieuw richting Neder-Silezië om enkele mooie bokken tijdens de rut te verschalken.
Na de bokkenjacht van afgelopen mei  hopen we op minstens even goed weer en om een even mooi tableau (103 stuks met 19 geweren) te strekken. 'k Had zelf  in mei het geluk om twee hele mooie stalks van telkens anderhalf, twee uur te mogen beleven en beide stalks ook met een welgeplaatst schot te kunnen beëindigen...
't Verslag van de trip van augustus volgt..

Met weidelijke groet, Kristof

Olivia

Beste vrienden jagers en natuurliefhebbers,

't Is een klein, wit, onschuldig,  krullend bolletje aaibaarheid dat ons sedert gisteren vragend aankijkt en wat staat te piepen alsof het wil zeggen, "waar is de rest van m'n familie gebleven?" Aandoenlijk natuurlijk maar in de natuur gaat het er zo mogelijk nog dramatischer aan toe. Mama verjaagt haar kroost vanaf het moment dat ze op eigen poten kunnen staan. Kan je geen kostje bij elkaar vinden, dan wordt je gegarandeerd een kostje voor een ander. Daar zullen Olivia* en de rest van haar broertjes en zussen heel zeker van gespaard blijven. Olivia zal niet op jacht moeten gaan om haar kostje bij elkaar te vinden maar zal (als ze tenminste niet schotschuw is) met ons mee kunnen op jacht om te doen wat haar instinct van jachthond haar eigenlijk dirigeert.

Niets mooier om een jachthond te zien 'werken'. Een ganse dag onophoudelijk gekwispel en op het einde van de jachtdag zie je aan hun ogen dat ze er enorm hebben van genoten.
Om komend jachtseizoen al mee te gaan op jacht, daarvoor zal ze nog te klein zijn maar nu het moment aangebroken is om houtduif te bestrijden zullen we haar traag laten wennen aan het schot. We willen haar uiteraard geen trauma laten oplopen en omdat we zelf geen enkele kennis hebben in het opleiden van een jachthond, heeft onze vriend Maxime ons voorgesteld om de basis aan te leren. Deze leeftijd is ideaal om Olivia met van alles kennis te laten maken. Dus ook met een gestrekte duif en het schot van een gladloop. Olivia zal vanaf nu dus ook regelmatig de revue passeren met haar strapatsen en avonturen. Wij zien er in ieder geval al naar uit om haar mee het revier in te kunnen nemen. Met een aan grote zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, zullen wij wel veel rare blikken van medejagers toegeworpen krijgen en zullen vragen als : "welk ras is dat?" of een honende "ga je daarmee jagen?" schering en inslag zijn. Olivia is inderdaad geen labrador, springer, cocker of andere spaniël maar heeft enkel en alleen jachtrassen in haar bloedlijn. 't Is aan ons meid om de sceptici een poepje te laten ruiken!

*Olivia is een beige Australian Labradoodle die de eerste 8 weken met heel veel liefde werd grootgebracht door Anne-Marie en Sam van www.belgiandoodles.be.

Met weidelijke groet,
Kristof

Faisan vénéré, bécasse et colvert...

In het gezelschap van een mooie volle maan ging het afgelopen zaterdag richting het Franse St.Omer. De streek waar de kunstenaar Leon Danchin menig van zijn alom gekende schetsen en sculpturen maakte en waar hij ook menig vénéré en bécasse kon strekken. Een schitterend glooiend landschap waar de oudere bevolking tot op de dag van vandaag nog steeds een woordje Vlaams spreekt en waar je bij het binnenrijden van de talloze pittoreske dorpjes als Bollezeele, Wormhout en Noordpeene nog steeds herinnert wordt aan het feit dat dit Noordelijke deel van Frankrijk, tot aan de 17de eeuw deel uitmaakte van de Zuidelijke Nederlanden. Tot zover de beknopte uitleg over het gebied waar we heen trokken.

Mede dankzij het schitterende, bijna nazomerweertje, werd deze jachtdag een succes! Ook de weidelijkheid van het aangename jagersgezelschap, de hartelijkheid van onze jachtheer en het sublieme team van drijvers én honden zorgde voor een topdag. Het gevarieerde tableau werd door het hele gezelschap natuurlijk ook zeer gesmaakt.

Bij aankomst aan het 'jachthuis' staat gastheer Jean ons reeds op te wachten en verwelkomen de geuren van sterke koffie, van vers gebakken broodjes en van een knetterende open haard ons op deze toch wel warme 18de januari. Na het overlopen van veiligheids- en weidelijkheidsgeboden, kunnen we het bos intrekken om bij de eerste drift al verwonderd te kijken naar een groot everzwijn dat, opgejaagd door de drijvers, de drift uitstuift! Jawel, naast een mooie reepopulatie, gedijen ook de sangliers in deze regio heel goed. Dit zal voor de meesten van het jachtgezelschap toch ook de eerste keer zijn dat ze een stuk grofwild zien lopen op een kleinwildjacht. Vijf driften in de voomrmiddag en na een heerlijke uitgebreide warme maaltijd, komen daar na de middag, nog vijf driften bij. Iedereen heeft, dankzij het goed uitgekiende systeem van nummertrekking, minstens één keer op de beste post van de drift gestaan en iedereen heeft voldoende kansen gekregen om een geslaagde dag mee te maken. De eerste houtsnip of de eerste koningsfazant strekken, dat blijft voor de gelukkige schutter die een dergelijk stuk kan strekken, natuurlijk ook een heel speciaal moment en zorgt ervoor dat deze dag nog lang op het netvlies zal gebrand blijven. Als iedereen moe maar tevreden opnieuw huiswaarts trekt, dan is de dag heel erg geslaagd! Op 22 februari gaat het opnieuw naar hetzelfde revier en 'k moet zeggen, ik kijk er al enorm naar uit! Voor wie ook interesse mocht hebben, alle plaatsen in februari zijn ondertussen opgevuld maar de inschrijvingslijst voor komend seizoen staat al open...Mail me gerust voor alle info.
De sfeerbeelden zijn van de hand van Thomas Pruvoost.

Met weidelijke groet, Kristof!

To Slivovitsj or not to Slivovitsj...

Tjechië, naast Polen en Hongarije, één van de populaire jachtbestemmingen waar meer en meer landgenoten maar wat graag naartoe trekken als compensatie van het lage wildbestand en dito afschot in onze eigen contreien. Een land waar de bevolking nog veel meer jacht-minded is dan in onze lage landen en waar een divers wildbestand nog steeds in overvloed te vinden is.
Om die reden waren Louis en ikzelf al een tijdje op zoek naar een jachtrevier waar wij één of twee keer per jaar naartoe kunnen trekken met een groep jachtvrienden voor aanzit- of drijfjacht. Begin december krijg ik van Louis te horen dat hij een gepast contact gevonden heeft. Via via komen we terecht bij een plaatselijk jachtrechthouder die zijn geld investeert in gevarieerd jachtrevier van zo'n 5000 hectaren nabij Krivoklat maar, zoals ook zal blijken, nog niet veel kaas gegeten heeft in het organiseren van een drijfjacht. Hij heeft in november een eerste drijfjacht in elkaar gezet en heeft voor januari nog enkele plaatsen te koop. Omdat Diana zowel Louis als ikzelf nog niet echt goedgezind geweest is, gaan we maar wat graag in op dit aanbod.

Sikawild is naast ever, edelhert, ree en moeflon in overvloed aanwezig!
Foto : Rudi Debruyne

Na een rit van een goeie 900km weerklinkt een hartelijk "Vítejte a České!" Georg staat ons reeds op te wachten aan de plaatselijke kroeg en na een deugddoend Plzner pilsje trekken we richting hotel, annex restaurant om rond middernacht af te sluiten met nog enkele glaasjes slivovitsj...Mijn schoonvader, die nog nooit eerder in het buitenland verbleef, had niet al teveel overtuiging nodig om mee te trekken op dit avontuur. De slivootjes die hij met gemak naar binnen kapte zorgden al snel voor hilarische conversaties in het duits en engels...Toen hij zich neervleide in z'n bed vulden de nu al legendarische woorden :"This is the first time i sleep without my wife!" de kamer. Na een té korte, bijna slapeloze nacht bij 2 beruchte 'boomzagers', trekken we naar de verzamelplaats waar alle aanwezige jagers en drijvers welkom geheten worden. De veiligheid en weidelijkheid wordt besproken en een waidmannsheil weerklinkt als we op de post worden gezet. Kort in de drift schieten op keilers mag als er voldoende kogelvang is en er zich geen drijvers in de buurt bevinden maar enkele Oostenrijkse en Duitse jagers, waarvan ik dacht dat die weidelijkheid én veiligheid ook heel hoog in het vaandel droegen, gedragen zich niet als jagers maar als cowboys pur sang! Naast 2 reeën (die in Tjechië in battue niet gestrekt mogen worden!) en enkele sikaherten die zij in de driften strekken, slaagt één van hen er ook in om één van de wagens van een extra luchtinlaat te voorzien! Wij hebben de jachtrechthouder aangesproken op dit soort van wangedrag en willen in de toekomst enkel samenwerken als wij een volledige groep kunnen samenstellen. Geweren die, of onveilig, of onweidelijk jagen kunnen mee met de drijvers.

Met een totaal afschot van 41 stuks (Evers, edelhert, sikahert en ree) op 2 jachtdagen klagen wij zeker niet! Ons groepje van 4 kan in totaal 8 stuks strekken en ondergetekende kan een mooi evertje van een kg of 70 tot stoppen dwingen. Dank Diana!
Aan het revier en aan het wild kan niet veel verbeteren, aan de organisatie daarentegen des te meer maar we hebben goeie gesprekken gehad met de jachtrechthouder en zien een mooie toekomst voor de jacht daar!
Enkele sfeerbeelden vinden jullie hier.

Met weidelijke groet, Kristof

Vogelbescherming of Vossenbescherming?

Beste vrienden jagers,

We zouden het ondertussen al gewoon moeten zijn dat dhr Rodts van Vogelbescherming Vlaanderen ons compleet uit de lucht gegrepen verwijten naar het hoofd slingert maar het went niet. Echt niet. Telkens voelen wij ons weer persoonlijk aangesproken en telkens opnieuw zakt de moed je opnieuw in de schoenen dat je tegen dergelijk onrecht niet echt veel kan doen. Vorige week was het opnieuw raak. Mijn mailbox werd nog maar eens vervuild met onderstaande cartoon.

Opnieuw wil dhr Rodts ons compleet belachelijk maken en opnieuw krijgen de leden van Vogelbescherming Vlaanderen het stigma van de manipulatieve moordende jager in hun strot geramd. Ofwel is die vereniging een strakke dictatuur die zijn leden monddood maakt, ofwel zijn de leden ziende blind. Ik ben me er ook wel van bewust dat vele van hun leden stadsmensen zijn die niet meer in de realiteit van de echte natuur staan, behalve dan misschien op een zondags wandelingetje op een voorgekauwd stadsbospaadje. Zij horen natuurlijk ook maar één kant van het verhaal. Wij moeten als jager de positieve kant van het jachtgebeuren naar buiten kunnen brengen en dan kan op verschillende manieren. Zelf neem ik heel geregeld jachtleken mee op een grof-of kleinwildjachtdag. Op die manier kunnen zij zich ook een veel beter beeld vormen van waar onze passie eigenlijk echt om draait. Op hun beurt kunnen die mensen ook ons imago bijschaven. Ook zou onze jeugd een stuk beter kunnen geïnformeerd worden. Jammer genoeg heb ik zelf te weinig tijd om naar scholen te trekken om aan onze kinderen uit te leggen wat een jager precies allemaal doet voor de natuur.
Ook de media kan voor een positiever beeld zorgen maar zolang zij éénzijdige berichtgevingen blijven de wereld insturen en zolang zij ons blijven voorstellen als moordende nozems, zolang zullen wij steeds kop van jut zijn. Als er al iets over jacht de krant haalt, dan gaat het meestal over illegale klemmen, gifstrooiers of strooppraktijken. Er is misschien wel al een klein lichtpuntje en dat is dat Plattelands-tv sedert 22/12/2013 een vaste plek (22) gevonden heeft in het telenet-tv-aanbod. We leven in de (misschien ijdele) hoop dat toevallige zappers even stil zullen blijven staan en zo ook iets meer opsteken van onze passie...
Voel jij je ook aangesproken of heb je ook nog goeie ideeën, mail me zodat er misschien iets in beweging kan gezet worden...

Dit gezegd zijnde, ik maak me alvast klaar voor een weekendje grof-en kleinwild en zal opnieuw iemand van nabij kennis laten maken met onze passie!

Met weidelijke groet, Kristof

Waar zit al het wild?

Beste vrienden jagers,

Een drijfjacht in de Ardennen is het soort jacht die ik eigenlijk heel graag doe. Niet zozeer voor het jagen, want het tableau-resultaat valt na een tiental drijfjachten nogal tegen, maar des te meer voor de vriendschappelijke babbel met de vele jagers en drijvers. Afgelopen weekend was't opnieuw gezelligheid troef in de Vielsalmse chalet waar een knetterend haardvuur voor instant-charme zorgde en waar de voor mij vele nieuwe gezichten ons hartelijk begroeten rond dat knetterend haardvuur.

Zoals op zovele plaatsen vallen ook hier de tableaus tegen en zaterdag was dan ook een bevestiging van die regel. Het cliché "ook dat is jagen" blijft natuurlijk altijd gelden maar het laat toch een ietwat bittere smaak na als je je zuur verdiende centen aan een aandeel spendeert en de schietkansen miniem of onbestaande zijn.... Dagelijks hoor ik ook vrienden jagers die met dezelfde bemerking zitten en een aantal van hen heeft ons gevraagd om eind volgend jaar een drijfjacht naar Polen te organiseren. Als je alle kosten van vervoer, eventuele overnachtingen, de chapeau's en bovenal de parten zelf samentelt, dan kan je voor die prijs gemakkelijk één of meer battuejachten in Polen doen. Je hebt ook meer waar voor je geld want schieten zal je zeker! In Polen wordt ook met een veel kleiner aantal geweren een veel beter resultaat bereikt. Oké, er zit in Polen misschien nog meer wild en er mag nog bijgevoederd worden maar jaarlijks zie ik het aantal jagers op een Ardeense drijfjachtdag groeien maar het afschot krimpt. Volgens mijn bescheiden mening is dat geen positieve trend...spreek me tegen als jullie daar anders over denken. Dertig, waarvan sommige nogal luidruchtige geweren posteren neemt ten eerste al veel te veel tijd in beslag en twee driften van twee-en-een-half uur 't stuk, duren voor de overgrote meerderheid van de jagers ook veel te lang. De concentratie slinkt waardoor een deel van het wild ongezien kan ontkomen en een ander deel, jammer genoeg, slecht aangesproken wordt. Natuurlijk zijn de pachten die jachtrechthouders moeten betalen niet goedkoop en moet het grootste deel daarvan ook terugverdiend worden door de parten die verkocht worden, maar minder wild in een revier zou ook minder pacht moeten betekenen maar misschien ben ik daar dan weer wat te naiëf in...alhoewel.
Ook de kleinwilddagen brachten dit seizoen weinig soelaas. Vorige week ook bij ons een mager tableau waarna wijselijk beslist werd om de komende jachtdagen uit te stellen naar koudere, drogere data, natuurlijk hopende dat die nog komen want de eerste sneeuwval werd donderdag al opgetekend.
Volgend weekend, het eerste en enige jacht-vrije weekend van dit seizoen, is er de opening van de nieuwe Hunting Demasure jachtwinkel in Avelgem en daar willen we het aanbod uiteraard eens van nabij gaan bekijken en keuren. Helemaal jacht-vrij zal het dus ook niet zijn ;-)

Waidmannsgroet, Kristof

Dames en jagen....

Beste vrienden jagers,

Naar afgelopen vrijdagavond keek ik al een hele tijd enorm uit. Het grofwildseizoen is eindelijk opnieuw aangebroken én mijn Sofietje, die ondanks het feit dat ze eigenlijk totaal niet jachtminded is (en dat kunnen velen beamen), toch besliste om eens met me mee te gaan.
Vrijdagavond worden we door waard en waardin van 'Zur Alten Schmiede', een hotel-restaurant dat al jaren de vaste afspraakplaats is voor mensen die in Heuem komen jagen, samen met een deel van de compagnie van Heuem, hartelijk ontvangen en kunnen we smullen van de meer dan befaamde 'Alte Schmiede Schnitzel'. Wel ik moet zeggen dat die inderdaad een aanrader is...
Na een te korte nacht zorgt de irritante wektoon van m'n gsm ervoor dat ik snel en als een dief in de nacht, het hotel uitsluip om me richting jachthut te begeven. Sofietje mag zich nog wat verder wentelen in het warme bed want zij gaat samen met de andere dames, shoppen in Luxemburg.
Bij kaarslicht en dampende koffie krijgen we in de jachthut door jachtheer en z'n zoon, uitleg over waar we ons in het donkere bos moeten begeven voor de eerste gegroepeerde aanzitjacht van dit seizoen. Tegen zevenen zitten we voor tweeënhalf uur op de hoogzit maar behalve enkele donkere, niet nader te identificeren schimmen (waarschijnlijk struinende evers op zoek naar een lekkere hap), kruist niets mijn zichtsveld en kunnen we tegen negenen onverrichter zake, een lekker ontbijt gaan nuttigen. Behalve één jager, die met één kogel, twee kitsen kon strekken, heeft niemand beweging gezien.. De tweede ronde starten we rond elf uur maar ik vermoed dat nogal wat geweren van die gelegendheid gebruik gemaakt hebben om de korte nacht wat te compeseren op één van de comfortabele, misschien wel té comfortabele, hoogzitten. Het ietwat miezerige weer zorgt er wel voor dat er geen beweging te zien is in 't bos want de laatste twee-drie weken waren ronduit schitterend.

Na de uitgebreide middagbarbeque, vergezeld van versgeplukt, in room gebakken eekhoorntjesbrood,( 't water komt me natuurlijk opnieuw in de mond) gaat het tegen halfzes opnieuw richting hoogzit waar ook de derde ronde, ondanks het feit dat ik op een schitterende toren zit, voor mij wildvrij blijft. Ook dat is jacht en klagen hoor je me zeker niet. Bij aankomst aan de jachthut, waar ondertussen ook de dames zijn neergestreken en de heerlijk ruikende kampvuurgeur ons tegemoet komt, liggen ondertussen 4 reeën en mooie spitser op het tableau. Toch een mooie afsluiter van een geslaagde jachtdag!
Waidmannsdank Dominiek, Els, Stefaan, Dylan en de mannen van de keuken voor deze mooie dag!
Foto's van de jachtdag in Heuem kunnen jullie hier bekijken

Zondagmorgen opnieuw om halfzes 't bed uit maar deze keer sàmen met Sofietje en samen richting Naomé waar de eerste drijfjacht van 't seizoen, hopelijk een positieve indruk op haar kan nalaten. Een grote gok en verschillende mensen hadden we gewaarschuwd dat dat wel eens de eerste én laatste keer kon zijn dat we samen zo'n weekend zouden meemaken. Waarschijnlijk zou het geen probleem geven als er niets ons pad zou kruisen maar wat als één of andere ree of ever, ervoor koos om toch onze kant op te komen...
We krijgen na de kennismaking met deze jachtgroep en enkele oude bekenden, een mooie plek toegewezen en de eerste drijfjacht van 't seizoen wordt op gang geblazen door een kleine groep doorwinterde drijvers. Het eerste uur komt, behalve een dartele pluimstaart die zijn nieuwsgierigheid de baas niet kan, niets onze kant op. Het eerste zonlicht van 't weekend begint net door het bladerdek te prikken als plots twee doffe knallen, de zalige stilte op een bruuske manier ontmaagdenen. Tien minuten later komt ook bij ons een mooie reegeit die ik met een welgeplaatst schot, het tijdelijke voor het eeuwige laat ruilen. Sofietje, die de ree als eerste zag, kijkt wat ongemakkelijk naar de laatste trekken van de geit maar 't valt eigenlijk een stuk beter mee dan ik, en waarschijnlijk ook zij, verwacht had..
De tweede drift staan we op een hoek aan een relatief grote maar niet druk bereden baan en François, van wie ik de invitatie kreeg, verzekerd me dat we opnieuw op een mooie wildrijke plek staan.

Gelijk heeft ie want na een klein halfuur komt een mooie reegeit bij mijn buur uit die hij, spijtig voor hem, mist. We krijgen nog een vijftal varkens op een dertigtal meter voor ons in de drift te zien wat aantoont dat er hier genoeg wild zit maar uitkomen doen ze voorlopig toch nog niet bij ons...tot ik plots in de verte een zwart heerschap in snedige pas onze richting zie uitkomen...Regelrecht in onze armen, op een dienblaadje...mooier kan bijna niet tot plots op enkele meters voor ons, Sofie compleet in stille paniek slaat, het beest abrupt de vier poten in de grond vastzet en zoals je van zo'n zwarte rakker natuurlijk ook mag verwachten, rechtsomkeer maakt. 'k Moet zeggen, die eerste seconden kan je je karabijn wel oppeuzelen maar daarna heb ik nog nooit zo goed gelachen op een jachtdag! Het gezicht van Sofie en de snuit van dat varken spraken boekdelen! Schitterend! Ze heeft zich zeker nog tien keer verontschuldigd maar ik heb haar duidelijk gemaakt dat dat absoluut niet erg is en ook misschien wel wat te verwachten als je nog nooit een wild varken van zo dichtbij mocht meemaken...Ok, het was geen keiler van 100kg maar het blijft waarschijnlijk wel een akelig beeld voor iemand die de natuur niet kent zoals wij jagers die kennen. Waidmannsdank François voor de mooie jachtdag en waidmannsdank Diana voor het stuk op het tableau en de meer dan geslaagde eerste jachtdag van mijn Sofietje! 't Weekend afsluiten deden we met een tête-a-tête in Le Renard in Wellin en tegen tien uur konden we aan een welverdiende nachtrust beginnen. De foto's van Naomé kunnen jullie hier bekijken.

Waidmannsgroet, Kristof

Offroad Challenge

Beste vrienden jagers,

Wat is het ideale speelterrein van een offroader? Alles wat niet ruikt naar beton of asfalt. Onverharde paadjes, steile hellingen, rivierbeddingen, rotsterrein, steengroeves en dergelijke meer waren dan ook het decor waar de 7 offroaders zich afgelopen weekend naar hartelust konden op uitleven tijdens onze Offroad Challenge 2013 in Resteigne. Boys & their toys...het blijft een cliché maar bewees nog maar eens dat het ook effectief klopt. Ook de competitiedrang onder de deelnemers begint op de spelen als op één van de moeilijkste stukken, beslist wordt de zware helling ook naar beneden te nemen...Niemand wil natuurlijk onderdoen voor de ander.

Boven op de steengroeve krijgen de 12 deelnemers een schitterend panorama en een deugddoend aperitief met versnaperingen aangeboden nadat iedereen zonder kleerscheuren en netjes gespoeld, de Lesse doorkruist heeft. Na 't aperitief mogen de deelnemers opnieuw achter het stuur plaatsnemen om naar het volgende, nog meer impressionante panorama te rijden waar de broodjesmaaltijd gretig verorberd wordt en waar we na een goeie 5 uur rondhossen, stilaan terug richting Le Relet mogen beginnen trekken voor de bowhuntinitiatie.

Frank Siedentopf, onze bowhuntingexpert die, samen met nog 2 heren van de Waalse federatie, ons professioneel komt onderleggen over het boogjagen, staat ons onder een stralende hemel reeds op te wachten en na een verfrissertje kunnen we met de les aanvangen.

Na de deskundige uitleg en nadat iedereen enkele testshots kan schieten, begeven we ons naar de 3D-doelen die op enkele kemels na, toch mooi getroffen worden. Frank weet onze groep van jagers wel te appreciëren en geeft regelmatig schouderklopjes aan de beste schutters. De mobiele highseat die we ook graag eens gedemonstreerd zagen, wekt bij velen interesse om zelf ook aan te schaffen voor een pirschjacht. Deze highseat is gemakkelijk te gebruiken, je klimt er de meeste bomen mee in en je kan telkens op een andere plaats in het revier jagen. Joeri, die de highseat zelf ook wel eens wil testen, treft schitterend de wasbeer (ook 3D) die enkele 10-tallen meters verder staat. Jammer dat de heren niet mee kunnen naar Ave-et-Auffe voor het avondmaal want, hoewel ik zelf eerder een karabijnschutter ben, hoor graag hoe die mannen met veel passie en overtuigen vertellen over de ervaringen die zij al opgedaan hebben in het revier.

Na 't vroege ontbijt op zondagmorgen trekken we tegen 8u00 richting Septon waar Filip, Kacha en Donald, samen met enkele tientallen andere jagers en drijvers, ons verwelkomen voor een drijfjacht op everzwijnen in de maïs. Ook de jonge West-Vlaamse drijvers Lucas en Maxime, die echt stapelgek zijn van jacht en alles wat met jacht te maken heeft, hebben hun pa zover gekregen om hen tegen 9u in Septon af te zetten. Ondanks het feit dat beide jongelingen geen familie hebben in de jachtscène, zijn zij echt zwaar gebeten door de microbe en hopelijk slagen beiden volgend jaar dan ook in hun jachtexamen.

Wat jagen in de maïs betreft, iedere jager weet hoe moeilijk het is om een dergelijke jacht te organiseren en jammer genoeg komt er dan ook geen enkel stuk zwartwild het gewas uitgelopen. Naast enkele vossen die om veiligheidsredenen niet gestrekt worden (waarvoor dank Tim en Bart) kan Kristof helemaal op het einde van de laatste drift, toch nog een jonge rekel op het tableau leggen. Het is weliswaar geen zware keiler of tuchtige bagge maar beter iets dan helemaal niets natuurlijk! Waidmannsheil!

Bij de barbecue begint het jammer genoeg nu en dan te druppelen en ook onze bende begint stilaan druppelsgewijs huiswaarts te keren. Moe maar voldaan kunnen we thuis nagenieten van een aperitief en beginnen nadenken over het volgend event...

Met weidelijke groet, Kristof

Eindelijk zomer!

Beste vrienden jagers,

Eindelijk krijgen we waar we al zolang naar verlangen. Eindelijk kunnen we genieten van aangename temperaturen en eindelijk zijn de vochtige dagen verdampt. Batterijen worden opgeladen en uitjes met de familie krijgen nu voorrang op onze o-zo-belangrijke passie. Tegelijkertijd worden wel al plannen gemaakt om binnenkort het nieuwe jachtseizoen goed aan te vangen. Een nieuwe gladloop voor de jongjagers, een aangepaste jachtbroek voor diegenen die na het lekkere zomerseizoen niet meer in hun oude tenue passen of eindelijk die onontbeerlijke duivenlokkers voor de bestrijding van de houtduiven die zich dezer dagen tegoed doen aan de tarwe. Gisterenavond was het nog eens zo'n schitterende aanzitavond. Ondergaande zon, een zacht briesje en duifjes die na de loden hitte van de laatste dagen opnieuw wat beginnen trekken. Een twintigtal duifjes werden verschalkt en liggen ondertussen al in de diepvries te wachten om één of andere barbecue op te vrolijken.

Wat de jachtevents betreft hebben we ook nog niet stilgezeten. De Offroad Challenge werd tot in de puntjes uitgetekend, alle mogelijke routes werden uitgestippeld, de menu's in het restaurant werden besproken en de bowhuntersfederatie beloofd van de initiatie, een heel leerrijke ervaring te maken. De deelnemers zullen binnen 2 weken het uiterste uit hun voertuigen moeten persen en zullen paadjes berijden waar, behalve onze discovery, nog geen auto gereden heeft. Voor een groot tableau bij de bestrijding van de everzwijnenpopulatie in Durbuy kunnen we geen garantie geven maar dat het plezant zal worden, dat heeft Filip ons verzekerd!

De verwachtingen die we voor de ganzenjacht, waar we al maanden enorm naar uitkeken hadden, werden jammer genoeg niet ingelost. Op vrijdagavond veel gelachen, een dozijn nieuwe jachtvrienden leren kennen, lekker gegeten en veel te weinig geslapen maar toen we op zaterdagmorgen om 4u30 op de afgesproken plaats stonden, kwam de man waar we alles mee geregeld hadden niet opdagen! Om een lang verhaal kort te houden : hij had een verkeerde datum in zijn agenda gezet waardoor we enorm teleurgesteld, de 3u durende rit huiswaarts, veel vroeger dan verwacht moesten aanvangen. We hebben er gelukkig kunnen voor zorgen dat alle gemaakte kosten, zelfs het vervoer, werden terugbetaald en als compensatie kunnen alle jagers die met ons meegingen nu een gratis ganzenjachtdag meemaken die het leed toch enigszins verzachtte. De momentopname hiernaast illustreert echt perfect het gevoel dat we allen hadden toen het slechte nieuws ons bereikte...

Het moet gezegd, na een half jaar Adventure Zone, hebben we, behalve de ganzenjacht, al een schitterende tijd en schitterende events meegemaakt. We hebben een paar dozijn nieuwe jachtvrienden leren kennen die aan den lijve konden ondervinden hoe onze events smaken en daar iedereen lovend is, doen we op hetzelfde elan door voor volgend seizoen!

Na de Offroad Challenge binnen 2 weken, staan naast de patrijzenjacht begin september, ook nog een fazantenjacht in december op de planning. Indien interesse om ook eens te proeven van Adventure Zone, voor de patrijs hebben we nog 1 plaatsje vrij, voor de fazant kunnen nog 5 enthousiastelingen de groep vervoegen!

Met weidelijke groet,
Kristof

Beste vrienden jagers,

Polen, samen met Tsjechië en Hongarije, het beloofde land voor elke, zichzelf respecterende meibokkenjager, was dit weekend het decor van mijn eerste, maar absoluut zeker niet laatste, Poolse jachtervaring. Ik hoor mensen wel eens zeggen:" Afrika kruipt in je bloed. Als je er eenmaal geweest bent, kan niets je tegenhouden om terug te gaan". Wel, dat gevoel heb ik met Polen. Een land met een communistisch verleden wat je heel duidelijk merkt aan de oudere gebouwen in alle dorpen en stadjes die we passeerden maar o zo mooi wat natuur betreft. Versta me niet verkeerd want ook de communistische architectuur heeft uiteraard schitterende pareltjes afgeleverd..

Wij hadden de eer en het genoegen om te mogen jagen op een revier van om en bij de 10.000 hectaren, gelegen midden in het natuurgebied 'Milicz Ponds'. Dit natuurgebied, dat uitermate belangrijk is voor honderden soorten vogels die hier ieder jaar opnieuw komen broeden, werd in de 12de eeuw door monniken gecreëerd om dienst te doen als karpervijvers. Eén van de mooiste vogelsoorten die hier ieder jaar ook naar afzakken zijn de kraanvogels waar we ook verschillende koppels mochten van spotten.

Voor het waterwild zijn we uiteraard niet naar Polen afgezakt. Jagen in het mooiste natuurgebied dat Polen te bieden heeft, heeft toch wat magisch en onderga ik ook als een echt privilege. Ook het stalken, wat ik nog niet eerder deed, bevalt mij uitermate. Voor vele jagers, naast pirshen, toch één van de mooiste jachtbelevingen die er zijn.

Na een (te) korte nacht in Duitsland, malen we de laatste 600km's af en ontmoeten we in de vroege namiddag onze outfitter in het hotel, dat naast de revieren, onze thuis zal zijn voor dit jachtweekend. Om 17u afspraak met de lokale jachtgroep waar elk van ons zijn persoonlijke spotter toegewezen krijgt. Ondanks het feit dat geen enkele van deze mannen meer dan 3 woorden Duits spreekt, krijgen we een hartelijke ontvangst. Jagers ondereen spreken uiteindelijk toch maar één taal nietwaar? Alhoewel ik toch mijn twijfels heb bij de taal die de spotter van Peter exact spreekt...

Karolina, naast onze gids en tolk voor het weekend, ook een mooie verschijning, vertaalt de nodige instructies en wenst ons een vruchtbare jacht. Stalken doen we tot het echt te duister wordt om een bok nog van een geit te kunnen onderscheiden en na deze eerste outing kan bijna iedereen zijn eerste trofee met enige trots aan de rest van de groep tonen. Jammer genoeg ben ik één van de weinigen die bij de eerste outing, doel mist. Een prachtige stalk van een klein uur, dat wel, maar de bok was me net te snel af. Napraten over de belevenissen is uiteraard voor elk zichzelf respecterend jager een must, en dat napraten duurt tot na middernacht wat als gevolg heeft dat de ochtend-outing met héél kleine oogjes aangevangen wordt. Om drie uur in de ochtend, een onmenselijk uur voor de niet-jagers onder het lezerspubliek, gaat het opnieuw richting jachthuis. Wanneer ik tegen 4u op mijn hoogzit plaatsneem, begint de duisternis plaats te ruimen voor een zachte ochtendgloed. Deze keer is Artemis mij beter gezind. Vanuit het bos komt een geit het lange gras ingestapt, gevolgd door een mooi bokje. De afstand is te ver dus doet mijn spotter Richard teken dat ik dichterbij moet sluipen om een beter schot te plaatsen. Een droge knal en het eerste Poolse bokje is een feit. Trots als een gieter gaat het opnieuw tegen duisternis richting jachthuis en volgen de 'waidmannsheilen' zich in sneltempo op. Eenmaal terug in het hotel gaat het, na het uitgebreide ontbijt, richting bedstee om enkele uurtjes te recupereren. Een allerminst slecht idee want 's avonds volgt de derde, en voor mij laatste outing, en uiteraard moeten we allen opnieuw 'scherp' staan.

Deze keer ga ik mee met Yoric die mij ook met enkele schitterende revieren kennis laat maken.

Na een uur of 3 krijgen we een schitterende 6-ender door de verrekijker te zien. Windrichting controleren en dan dichterbij sluipen. Opnieuw een droge knal en mijn tweede Poolse bok met een trofeegewicht van 308gr is een feit!

Natuurlijk opnieuw napraten bij het avondeten en natuurlijk ook opnieuw veel te laat richting kamer. Ach, dit is een unieke trip en het tekort aan slaap halen we nog wel in. Op zondagvoormiddag volgt de ceremonie protocollair en worden de 40 trofeeën door de Poolse kenners gewikt en gewogen. Tegen de middag vatten we onze 13u-durende rit terug aan en moe maar heel tevreden bel ik thuis aan. Ook mijn Sofietje, die al enkele uren hard tegen de slaap aan het vechten was, haalt me de pieren uit de neus bij een glaasje bubbels en opnieuw zal vannacht niet veel geslapen worden...

Waidmannsgroet, Kristof

Beste vrienden jagers,

De tijd, hij slipt me zo snel door de vingers dat ik er bijna moedeloos van wordt...maar ik vermoed dat ik niet de enige ben die zo nu en dan eens wat extra uurtjes op een dag zou kunnen gebruiken.'t Is ondertussen weeral meer dan een maand geleden dat ik nog eventjes wat van die kostbare tijd vond om m'n blog te soigneren en in die afgelopen maand is er ook heel wat gebeurd. Maart was een maand van plezier en lachen maar ook van verdriet. Maart was de maand van ons uniek bezoek aan de customshop van Browning in de fabriek van FN Herstal, van de cinétir, van Hunting Gent en van het brainstormen over de nieuwe events én de toekomst van onze jachtgroep Meum Pactum Dictum. Ja, ik weet het, 't is een naam die doet denken aan één of andere oude Romeinse kaassoort, maar daar zijn we ook over aan het nadenken. Hebben jullie een nieuwe, jachtgerelateerde, mooie, passende naam, mail die mij gerust door en je maakt daarenboven ook nog eens kans om gratis naar de volgende kookdemo te komen!
Twaalf April 2013 stond al een hele tijd als een twinkelend sterretje te knipperen in m'n agenda. Als agendapunt? Bezoek Customshop Browning FN-Herstal + Cinétir Hunting World. Een agendapunt dat waarschijnlijk velen onder jullie ook graag hadden zien staan in hun jachtagenda. De customshop van Browning gaan bezoeken is ook iets wat je niet alle dagen kan doen en 't heeft ook heel wat voeten in de aarde gehad om alle papierwerk daarvoor rond te krijgen. De veiligheidsmaatregelen zijn dermate streng dat iedereen die door de fabriekspoort naar binnen wandelt, reeds weken op voorhand een persoonlijke screening krijgt.

We worden ondanks deze strenge maatregelen, heel hartelijk ontvangen door Lionel Neuville, de sales & marketing manager van de customshop. Dat deze man iets van wapens kent, stond op voorhand al buiten kijf maar dat hij als sales manager ook effectief het volledige productieproces van naaldje tot draadje kon uitleggen was schitterend. Ook de manier waarop hij zijn expertise aan ons overbrengt, straalt gewoon pure passie voor 'zijn' legendarische, geliefde Browning B25 uit. Nu snap ik waar het prijzige prijskaartje van deze pareltjes op gebaseerd is. Weken werk aan één enkel pareltje is eerder regel dan uitzondering. Ook alle vaklui waar we honderduit vragen aan konden stellen hebben diezelfde wapenolie in hun aderen stromen. Kortom, dit bezoek doen we absoluut zeker nog eens opnieuw met een nieuwe groep. Wie ik zeker ook niet mag vergeten te bedanken is Bert Stephani, een fotograaf van de betere artistieke foto én jager in opleiding! Hij heeft voor ons de prachtige foto's geschoten.
De namiddag bracht ons tot in Kontich. Hunting World, een jachtwinkel met schietkino, ontving ons voor een glaasje bubbels en een deugddoende broodjesmaaltijd met aansluitend een wedstrijdje cinétir. Een beetje competitie kan nooit kwaad nietwaar. Jos, die zijn grendelgeweer niet bij  had, kreeg een 9.3mm express in de pollen gedrukt en leerde de term 'watersby-oog' ook kennen.
Omdat we morgen gaan aanzitten in de Ardennen en de binnen drie weken de poolse reebokken gaan bejagen, konden we in de ondergrondse bunker van Hunting World, ook onze geweren gaan inschieten op 100m. Enfin, een mooie afsluiter van opnieuw een schitterend jachtevent!

Veertien April stond niet in mijn agenda. Gelukkig maar. Op die dag, om 5u 's morgens kregen we een telefoontje met enkele woorden die je meteen bij de strot grijpen: "Dag Kristof, uw mama is zopas overleden". Mijn mama was 65 jaar en had 2 jaar geleden ook nog nooit van Myelofibrose gehoord. Met de hele uitleg ga ik jullie niet vervelen maar in 't kort : Myelofibrose is een soort bloedkanker die niet te genezen is. Ze werd eind maart opgenomen in Brugge voor een zware chemokuur van een volledige week in quarantaine met aansluitend een bloedtransfusie en de hoop straalde weer wat in haar doffer geworden ogen. Alles verliep schijnbaar heel goed tot enkele dagen voor haar heengaan. Ze had nevenwerkingen en wou uit schaamte, behalve mijn ene zus, niemand meer zien tot die nevenwerkingen uitgewerkt waren. Helaas hebben we haar niet meer gezien...We hebben haar een mooi, intiem afscheid kunnen geven en troosten ons met de gedachte dat ze nu op een plaats is waar ze eindelijk rust kan vinden...

Met weidelijke groet, Kristof

Offroad Challenge

Beste vrienden jagers,

Wie mij een tiental jaren geleden gezegd zou hebben dat ik jaarlijks meer dan vijf keer naar de Ardennen zou afzakken, die had ik gek verklaard. Voor ik begon te jagen zeiden de Ardennen mij eigenlijk helemaal niets. Ik hield meer van onze kuststrook. Niet dat ik nu niet graag meer naar het mulle zand trek, maar de Ardennen hebben ondertussen ook wel mijn hart gestolen.
Het voorbije jachtseizoen ben ik een tiental keer om 4u 's morgens, met plezier en in absolute stilte, de warme bedstee uitgekropen om naar alle uithoeken van ons eigenste 'bergmassief' te rijden en daar een dag onder vrienden en in de natuur door te brengen. Gisteren ben ik samen met mijn jachtmaat Kristof naar het rurale Ardeense Resteigne afgezakt. Niet om te jagen deze keer, maar wel als voorbereiding van een jachtevent dat we deze zomer zouden willen organiseren.

Wat ik daar zag heeft mij blij gemaakt. Het laatste hobbelige aardeweggetje van het 15ha grote domein dat de wagen afmaalde, onthulde langzaam een heel charmant beeld. Gelegen op 400m hoogte, geeft het hotelletje, genaamd 'Le Relet' je hier een schitterend panorama zomaar cadeau. Bij aankomst ligt Le Relet te baden in de eerste zon van het jaar en uitbater en eigenaar Yves, een uitgeweken West-vlaming staat ons reeds met open armen op te wachten. Bij het binnengaan proef je de charme en ruik je de gezelligheid. Een hotelletje waar elke jager van droomt, waar aan elke muur een jachttrofee hangt, waar de geur van everzwijnehammetjes als in een strip van Asterix & Obelix met een sliert doorheen de benedenverdieping, zich een weg zoekt naar de neuzen van de gasten, een hotelletje waar de vloeren kraken bij iedere stap die je er zet. Dit wordt onze uitvalsbasis voor de Offroad Challenge.

Gisteren zijn we samen met Yves al een deeltje van het parcours gaan verkennen en ik denk dat diegenen die zich zullen inschrijven, een heel tof en lekker weekend  tegemoet gaan. Van de stijle hellingen van de steengroeve, over de 'ondiepe' doorgangen van de Lesse tot de modderige bronnepaadjes nabij Le Relet, het avontuur lonkt echt overal. Wij kijken er in ieder geval al heel erg naar uit! De sfeerbeelden van gisteren kun je hier alvast bekijken.

Met weidelijke groet, Kristof

Maartse (sneeuw)buien...Aprilse (zomer)grillen?

Beste vrienden jagers,

Op dit eigenste moment dwarrelen er opnieuw witte vlokken uit de grijze lucht en ontneemt de ijzige noordooster ons elk sprankeltje hoop dat de lente, waar we allen al zo lang naar uitkijken, eerstdaags aan de deur zal staan. Een lentegevoel waar we vorige week mee verwend werden en waardoor het meest onooglijke terrasje van het meest onooglijke dorpje, direct tjokvol zat. Iedereen schreeuwt om zon, om verse vitamines, om het gevoel van kriebels die de lente met zich meebrengt.

We willen met z'n allen opnieuw gaan genieten van de bloei van de natuur. De eerste wilgenkatjes voelen en bloesems aan de bomen ruiken, de eerste lamprijen uit hun pijp zien springen, de eerste fazantenkuikens die fladderend het revier oversteken, kortom we willen gewoon opnieuw het gevoel van nieuw leven proeven.

Gisteren was normaal een kraaien-en eksterdag voorzien bij ons op de jacht maar wegens de witte woede werd deze, na ook al roet in het eten gestrooid te hebben op de vossenjacht, jammer genoeg afgelast. 't Was voor de desbetreffende eega's natuurlijk een plezante verandering van plannen maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ook ik genoten heb van het uitgebreide ontbijt met de zondagskrant...

't Jachtseizoen is nog maar net afgesloten of het nieuwe staat alweer aan de voordeur te kloppen. De Ardeense hoogzitten mogen ons héél binnenkort verwachten want de aangroei van evers is blijkbaar in heel wat revieren, heel goed geweest. De jachtplanning voor komend seizoen staat ondertussen weeral overvol en van het eerste weekend van september, tot het laatste van januari, staat er ieder weekend ofwel klein-ofwel grofwild op de kalender.

Voor het echte jachtseizoen start, organiseren we ook nog een heel aantal super-events die heel veel jagers duidelijk erg aanspreken, gezien het succes op de Facebookpagina.
In april trekken met een groep van 10 voor een (exclusief) bezoek naar de customshop van FN-Herstal om de kunst van het wapenmaken van heel dichtbij mee te kunnen maken.
Ook in april staat nog een bezoek aan 'Hunting Gent' en een jachtdiner bij vrienden op kasteel Nobelstede te Aalter op het menu.

De dag van de arbeid brengt ook geen rust want dan gaat de kleischieting voor het goede doel in Stalhille door. Iedereen is hier uiteraard van harte welkom!
En eind mei gaat het dan richting Polen! Meibokken strekken in de streek van Milicz, één van de mooiste regio's van Polen.
Op14  juni is dan de kleiploegenschieting in Aalter waar we met 3 groepen van 6 ingeschreven staan en in juli én augustus trekken we richting noorderburen voor een ganzenjacht.

2013 ziet er op jachtgebied alvast schitterend uit!
Met weidelijke groet, Kristof