Beste vrienden jagers,
Gisteren ging het in alle vroegte richting Anloy op invitatie van Peter. Anloy, deelgemeente van Libin en niet zover van Libramont, heeft behalve een prachtige natuur een groot Frans-Duits militair kerkhof uit de eerste wereldoorlog. Ik mocht van Dirk ook vernemen dat hier nogal wat West-Vlamingen een eigen stekje hebben. De prijs van de immo hier in de streek is er in de afgelopen 5 jaar door verdubbeld.
Dan de jacht, tegen 7u30 stond een lekker ontbijtje te wachten in Libin waar Peter en de zijnen een onderdak voor de nacht gevonden hadden. Samen richting Anloy waar een hoop volk al stond te wachten om te vertrekken. Opnieuw een schitterende jachtdag die zich komt aanbieden want in tegenstelling tot Vlaanderen is het in het Waalse landsgedeelte mistvrij waardoor de herfstzon ons met zijn laatste stralen wat kan bijverwarmen. Na 2 mooie tracken liggen 3 varkens en 1 ree op het tableau maar wij hebben de hele morgen geen staart gezien. Met z'n allen richting jachthut ergens midden een mooi bos om er een apero, wat aperohapjes, enkele pistolets en een kom warme soep naar binnen te werken waarna het voor nog 2 tracken terug richting Anloy gaat.
De namiddag blijkt ons meer geluk te brengen. We zitten nog maar aan bij de eerste track als we vanuit de verte een grote rekel zien aanhuppelen. Niet bewust van wat hij kan verwachten komt hij dichter en dichter. Tussen Piet en ik hoort ie blijkbaar iets en stopt even. Hij kijkt mijn richting uit maar omdat we niet bewegen ziet hij ons blijkbaar niet en zet zijn weg verder. Ik geef teken aan Piet om te schieten, een luide knal en Reinaart gaat tegen de vlakte. Spijtig genoeg niet dodelijk want 5 minuten later loopt hij terug de track in. Enkele ogenblikken later hoor ik terug wat rumoer in het bos en zowaar komt daar een mooie reekits uitgesprongen. Ook hij/zij heeft totaal niet door dat wij daar staan maar als ik mijn karabijn zachtjes ter hand neem hoort de ree een klein geluid en staat stokstijf op een meter of 5. Hij/zij moet mij wel gezien hebben en schiet uit de startblokken, direkt de dekking in. 't Zal voor een andere keer zijn.
Nog een kwartiertje later zien we een grote geit de dekking uitkomen maar omdat de jachtrechthouder specifiek gevraagd heeft om geen geiten meer te strekken laten we die dus mooi passeren. Laatste track van de dag en Peter vreest dat we hier niets gaan zien. Ongelijk heeft ie want we staan nog niet allemaal op onze plaats of daar komt al een eerste grote geit onze richting uit. Wij laten ze lopen, een ander geweer wil nog wel eens schieten en strekt ze dus toch. Jammer want een goed weidelijk geweer moet ook zijn vinger eens van de trekker kunnen houden. In totaal hebben we daar 3 geiten en een bokkits zien passeren maar het mooiste was dat ik na een groot halfuur in de verte een mooie ever op mij af zie komen. Als ik mijn hoofd vanachter de boom steek om te kijken waar hij precies is blijft ook het varken op enkele meter van mij even staan. We kijken elkaar aan en hij beseft dat dit niet pluis is. Hij schiet zich tussen Peter en ik door en terzelfdertijd gaan 2 schoten af. Peter strekt de ever in de buik, ik in de kop en het beest blijft liggen. We gaan kijken en zijn content van onze buit! Aan het 'getsjool' om het beest het bos uit te krijgen schatten wij dat ie zo'n 50-60kg.
Na deze track gaat het terug richting cabane waar een stukje taart ons ligt op te wachten en waar ik ook mijn 'everdoop' mag ondergaan. Van de patron krijg ik de laatste beet die ik zorgvuldig zal bewaren. Daarna komt voor de aanwezigen het plezante gedeelte. Gelukkig heb ik het haar op mijn schedel zorgvuldig afgedaan (voorgevoel zeker) want met Peter Taelman erbij weet je gewoon dat een doop niet gewoon een streepje bloed op de kaak zal zijn.
't Was daar blijkbaar al lang geleden dat ze nog een doop hadden meegemaakt en meteen richten ze daar in ijltempo een 'doopcomité' op. Omdat dat er natuurlijk bijhoort ondergaan we alles als een gewillig schaap. Ik voel het koude stinkende goedje mijn oor, neus en mond inlopen maar 'k weet dat er gelukkig een ton koud water staat waar ik mij ietwat kan opfrissen.
Ik krijg dan ook van iedereen een hartelijke Weidmannsheil die ik met een gemeende weidmannsdank in ontvangst neem.'t Was gewoon een zalige dag met een superafsluiter! Merci Peter voor deze schitterende dag! Aanstaande zaterdag gaat het opnieuw richting Ardennen. Deze keer bij Geert en Ann in Deux-Rys tegen Erezée. 't Is daar ook iedere keer een goeie sfeer en we hopen terug wat te kunnen strekken natuurlijk. Maarten gaat deze keer mee en hopelijk kan hij daar zijn eerste ree strekken. Een varken mag natuurlijk ook altijd hé!
Weidmannsgroet, Kristof
Nog een kwartiertje later zien we een grote geit de dekking uitkomen maar omdat de jachtrechthouder specifiek gevraagd heeft om geen geiten meer te strekken laten we die dus mooi passeren. Laatste track van de dag en Peter vreest dat we hier niets gaan zien. Ongelijk heeft ie want we staan nog niet allemaal op onze plaats of daar komt al een eerste grote geit onze richting uit. Wij laten ze lopen, een ander geweer wil nog wel eens schieten en strekt ze dus toch. Jammer want een goed weidelijk geweer moet ook zijn vinger eens van de trekker kunnen houden. In totaal hebben we daar 3 geiten en een bokkits zien passeren maar het mooiste was dat ik na een groot halfuur in de verte een mooie ever op mij af zie komen. Als ik mijn hoofd vanachter de boom steek om te kijken waar hij precies is blijft ook het varken op enkele meter van mij even staan. We kijken elkaar aan en hij beseft dat dit niet pluis is. Hij schiet zich tussen Peter en ik door en terzelfdertijd gaan 2 schoten af. Peter strekt de ever in de buik, ik in de kop en het beest blijft liggen. We gaan kijken en zijn content van onze buit! Aan het 'getsjool' om het beest het bos uit te krijgen schatten wij dat ie zo'n 50-60kg.
