Reintje...

Beste vrienden jagers,

Naar afgelopen zaterdag, keken we met de vaste compagnie van jachtgroep Favere, toch met enige nervositeit uit. Vorige jaren deden we dat samen met een andere jachtgroep maar dit seizoen beslisten we om het eens alleen te proberen omdat je toch wat meer vat hebt op wat er gebeurd, op hoe alles geregeld wordt en op wie er allemaal present tekent. Ik denk dat ik uit naam mag spreken van iedereen die zaterdag aanwezig als ik zeg dat alles liep als een geoliede machine die precies al jaren perfect dienst doet. Als je weet dat onze jachtgroep tijdens een normale jachtdag met ongeveer een 10-tal mensen (jagers en drijvers samen) op pad is, dan weet je dat het niet evident is om 20 jagers, ongeveer evenveel drijvers en daarbovenop nog een 7-tal honden in harmonie te laten samenweken maar 't lukte allemaal probleemloos. De 8 driften werden zonder de minste moeite afgewerkt (alhoewel ik denk dat er sommige drijvers wel zullen gevloekt hebben toen er door het rietveld moest gedreven worden), alle posten stonden goed aangegeven, de geweren kregen 's morgens een postnummer én een autonummer en na het afblazen van elke drift ging iedereen, zoals we gevraagd hadden, vlot naar zijn/haar wagen om de volgende drift snel te kunnen aanvatten en zo de kans op het strekken van een vos te vergroten. Er werd op deze dag 'slechts' 1 vos gestrekt maar er werden ook niet meer vossen gespot wat er toch op duidt dat de populatie roodrokken bij ons nog redelijk meevalt.

 De meeste lof gaat uiteraard uit naar onze garde Peter en zijn rechterhand Pascal, beiden heel veel aanwezig in het veld en beiden vol passie bezig met het beheer van zowel fauna als flora in het revier maar natuurlijk ook naar het cateringsteam en naar onze landbouwer Joseph en zijn echtgenote Liesbeth voor het ter beschikking stellen van hun infrastructuur.....Zij verdienen allen een dikke pluim! Eind januari doen we dit nog eens over en hopelijk kunnen we van even goed weer genieten!

Waidmannsgroet, Kristof

We zitten weeral over de helft van 't seizoen...

Beste vrienden jagers,

Weeral veel te lang geleden dat ik nog eens het toetsenbord ter hand nam om wat jachtverhalen neer te pennen. Er zijn sedert de bronstbokken van augustus al heel wat vruchtbare en minder vruchtbare jachtdagen de revue gepasseerd maar in alle voorbije jachtdagen is wel een rode draad te trekken. Het meer dan uitzonderlijke weer waar we de laatste maanden met volle teugen konden van genieten. Afgelopen zondag konden we opnieuw onder een stralend zonnetje buiten van ons middagmaal genieten. Toch wel een stuk aangenamer dan wanneer je kletsnat het jachtpaviljoen binnenkomt en je je met moeite warm kan krijgen om 's namiddags nog enkele driften af te werken.

Ook mijn oudste dochter Cézanie trekt meer en meer met me op tijdens de jachtdagen en dat doet me vermoeden dat de microbe haar ook gebeten heeft. Ze is pas 12 maar ik hoop toch stilletjes dat zij binnen hier en 5 jaar ook zal beginnen blokken voor het jachtexamen. Ik zal er in ieder geval staan om ze te helpen met de voorbereiding en training. Nu is de eerste prioriteit om de school tot een goed einde te brengen want voor de jachtdagen die tijdens de examens vallen kreeg ik al serieus wat gemor toen ik zei dat ze dan niet meekan omdat er geleerd moet worden.
Een passie als jagen kunnen delen met je vrouw en je kinderen is toch het mooiste wat er is. De jachtdagen zijn nog zo plezant als je die samen met je gezin kan doen. Ook Sofie gaat nu en dan mee op jacht en begint zich ook stilletjes thuis te voelen in het wereldje. Emilienne is nog wat te jong en te speels om al mee te trekken op een drijfwildjacht maar wie weet valt ook zij voor de charmes van de jagerij...

Eén van mijn meest memorabele momenten van de afgelopen jachtmaanden moet toch wel de drijfjacht van begin november in Polen zijn. Dat er minder wild op het tableau lag dan verwacht, heeft zeker niet alleen te maken had met de poolse hunting club. We hoorden een tiental verschillende mensen die dezelfde periode in een ander revier in Polen aan het jagen waren en ook daar waren de eindresultaten minder dan vorige jaren. De focus ligt soms teveel op het aantal maar jacht is uiteraard geen exacte wetenschap en het afschot kan derhalve ook nooit echt op voorhand vastgelegd worden. Het eindresultaat hangt van heel wat verschillende zaken af. Het weer, de kweek bij de dieren, de drijvers, de manier van drijven, de honden en natuurlijk ook de kunde van de geweren zelf zijn heel bepalende factoren. Ik denk ook dat we met een eindtableau van 30 stukken eigenlijk niet mogen klagen. Het grote merendeel dat gestrekt werd was ook roodwild en dat op zich is natuurlijk al een meerwaarde.
De volledige 5-daagse neertypen zou net iets te lang worden maar een korte samenvatting van hoe ikzelf deze trip beleefd heb, kan je hieronder lezen...

Zaterdag 8 november 2014 zal voor mij en Sofie (die bij mij op de post stond) voor eeuwig op ons netvlies gebrand blijven. Het was de dag dat Diana ons wel héél erg goed gezind was. De voormiddag is druilerig en nat maar na de middag klaart de hemel op en krijgen we een mooie plaats toegewezen. Na een goed kwartier horen we reeds gestommel en aan het geluid te horen is dit geen ree, geen ever, nee zelfs geen rotte evers...Dit is de royalty van het woud. En effectief, één voor één komen hindes, kalveren en één schitterende geweidrager uit de dichte dekking. De totale groep omvat een 30-tal stukken roodwild die in lichte draft onze kant uitlopen. Het trillen is bijna niet te beheersen door het schouwspel maar ik beveel mezelf om me te beheersen en te proberen om even bij de les te blijven. Na 10 jaar jagen heb ik nog nooit het geluk gehad om een stuk roodwild te zien in onze Ardennen, laat staan een stuk te strekken, dus deze geweidrager, een mooie regelmatige 10-ender is een unieke kans. Ik leg behoedzaam aan, wacht tot de 10-ender mooi blad staat, breng m'n vinger voorzichtig naar de trekker en net op het moment dat ik de trekker overhaal, springt een hertekalf voor de 10-ender. Het kalf valt ter plaatse en de roedel stuift in volle galop het woud in. Ik sta opnieuw oncontroleerbaar te bibberen en ondanks de lichte ontgoocheling dat de 10-ender er niet ligt, is dit wel mijn eerste stuk roodwild! Tien minuten later en opnieuw gestommel maar dan wat meer getemperd. Een kleine roedel van een zestal hindes komt opnieuw voor de loop en daar kan ik met een mooi bladschot, ééntje uitpikken. Wat een ontlading! Hinde en kalf op 10 minuten. Tussen dit schot en het einde van de drift zitten maar een goeie vijf minuten maar het wachten lijkt een eeuwigheid te duren....We gaan na de drift vlug kijken naar de hinde en het kalf en zien dat de kogel, het kalf in de nek getroffen heeft en er dwars door gevlogen is....Pieter mijn buur die ook 2 keer op de eerste roedel schoot, staat ondertussen bij de geweidrager die 40m verder ligt. Wat blijkt nu, de kogel die het kalf vloerde en er dwars doorheen ging, heeft ook de 10-ender recht in het hart getroffen. Met 2 kogels, 3 stukken strekken die je nog nooit eerder zag, dit gebeurd echt maar 1 keer in je leven!

De doopceremonie viel me een beetje tegen maar Piotr, de plaatselijke ambiancemaker en één van onze chauffeurs (zie foto 3), laat me voor elk gestrekt stuk, van zijn zelfgebrouwen, dubbel gedistileerd brouwsel drinken. Slecht is het allerminst maar in plaats van dalen naar de maag, voel ik het onmiddelijk stijgen naar m'n hoofd...Dag 2 is opnieuw een dag waar redelijk wat wild gezien wordt wat  in een gelijkaardig tableau resulteert. Zelf leg ik 1 keer aan op een hinde maar bij het schieten in een bergomgeving met een dergelijke hellingsgraad moet rekening gehouden worden met de balistiek...Opnieuw wat bijgeleerd. Op de laatste dag tijdens de voorlaatste drift, komt nog een zeug van zo'n 70kg de berg afgestoven die ik het tijdelijke met het eeuwige laat ruilen. Met 4 prachtstukken op 3 jachtdagen heb ik echt wel het lotje uit de loterij getrokken en heb ik met volle teugen kunnen genieten van de gulheid van Diana. Misschien was dit wel een compensatie voor vorig jaar waar ik op 20 keer Ardennen, slechts 1 keer het karabijn kon opheffen...


De schitterende foto's van onze Polen-trip zijn hier te bezichtigen. Met dank aan Thomas Pruvoost.


Met weidelijke groet, Kristof

Reebokkenjacht Polen

Beste vrienden jagers,

Net het poolse platteland na enkele dagen bokkenbronstjacht achter me gelaten met een moe maar heel tevreden gevoel. Een kleine maar heel plezante groep van west-en oostvlamingen gespijsd met één limburger zorgen voor enkele leuke dialectlessen en babylonische spraakverwarringen waarbij het ene lachsalvo, het andere in sneltempo opvolgd. Vanaf het moment dat  de bokkenbus zich in beweging zet, zit de sfeer er opnieuw goed in waardoor de rit toch net iets korter lijkt. Samenrijden is alleen al daarvoor een goeie optie.

Een kleine 1200km en enkele tussenstops later rijden we het grasveld van het jachthuis op waar het ontvangstcomité ons reeds staat op te wachten. De piwootjes(1) waar we al de hele rit naar uitkijken blijken niet voorradig. Lang moeten we er echter niet op wachten want Arek en zijn echtgenote, die ons tijdens deze trip op al onze wenken bedienden, halen terstond het nodige gerief om onze droge kelen te spoelen.
Na het avondeten smeden we op het terras onder de halfvolle maan reeds plannen voor de komende dagen en worden tips & tricks uitgewisseld over hoe je nu precies een bok lokt, strekt en ontweid. Dat het een leuke trip zal worden ligt al vast voordat er ook maar 1 stuk het tableau siert.
Na een veel te korte nacht gewekt worden door een irritant alarm, zorgt er meestal voor dat ik de hele dag slaapdronken en slecht geluimd doorbreng maar na de eerste toon komt onmiddelijk het besef dat ik 't veld in kan en ik wip dus wakker als een hoentje de bedstee uit. Buiten is het nog donker maar de vroege vogels fluiten reeds vrolijk hun lied en de geur van de verse buitenlucht smaakt heerlijk. "Dzień dobry!"(2), roepen de stalkers ons toe bij het buiten komen en als iedereen present is wensen we elkaar een welgemeende Darz Bor (3)! en gaat het richting de verschillende revieren. Het totale jachtgebied waar we met z'n 6-en jagen is ongeveer 25.000 hectare dus wild zien kan geen probleem zijn wat ook blijkt na iedere outing.

Met 25 mooie bokken waaronder 1 bronzen trofeebok (111,68 CIC-punten - waar ook slechts 290,00€ voor betaald moest worden ) kunnen we opnieuw van een geslaagde jachttrip spreken! De vraag waar mijn voorkeur naar uitgaat, mei of augustus, heb ik eigenlijk nog niet kunnen beantwoorden. Nog steeds niet. Beide periodes hebben elk hun voor- en nadeel dus volgend jaar zullen we opnieuw de 1200km lange tocht in beide periodes aanvangen. Alle mensen die met ons meetrokken, zowel de 3 groepen van mei als de groep van augustus, kunnen naar hetgeen wij her en der vernemen en naar de leuke mails en posts die we zien passeren, volgens ons spreken van een geslaagde trip. Wie zin mocht krijgen om zo'n unieke jachtbeleving ook eens mee te maken, stuur ons een mailtje (info@adventurezone.eu) voor alle info want de plaatsen zullen ook nu weer beperkt én snel ingenomen zijn.

Darz Bor,
Kristof

(1) pilsjes
(2) Goeiemorgen
(3) Waidmannsheil

Beste vrienden jagers,

Als mensen mij vragen waar mijn voorkeuren op jachtgebied liggen, dan zal ik daar, naast stalkjacht op reebok, steevast ook een zomerse duivenjacht bij vermelden. Wat is aangenamer dan na 't werk je (lichte) jachttenue aan te trekken en aan je achterdeur enkele uurtjes in het revier door te brengen tijdens één van deze mooie lange avonden om daar de grijze gevleugelde veelvraten wat te decimeren.Het aantal patronen op een dergelijk avondje bosduif is meestal aan de hoge kant

maar dat is niet steeds recht evenredig aan het aantal grijze heerschappen dat het tableau siert. Vanaf morgen kan opnieuw, althans voor bestrijding en bijzondere bejaging, de o zo gecontesteerde duivencarrousel gebruikt worden waardoor onze schotkansen aanzienlijk zullen verhogen. Dat wij geen lokmiddelen mogen gebruiken tijdens de gewone jacht, daar kan ik nog mee leven maar bestrijding en bijzonder bejaging dient toch om de schade bij onze landbouwers, zo laag mogelijk te houden. Elk middel moet daarvoor in aanmerking kunnen komen. Of gaan alle anti's vanaf nu de landbouwers vergoeden voor geleden schade? Vanaf morgen staat ook mijn carrousel in het revier tegen een gezapig tempo te draaien om nieuwsgierig, grijs gevleugeld wild te lokken.
'k Ben benieuwd...
Uiteraard moet het niet altijd een groot tableau zijn om een geslaagde avond te beleven. Vorige week gingen Sofie en Olivia opnieuw mee (we willen Olivia aan het schot leren wennen) en één van de vrienden had een lekker wijntje bij om te kraken bij één van onze landbouwers. Enkele glazen, leuke anekdotes, en niet altijd even propere moppen later, ging het rond middernacht opnieuw richting bedstee...

Augustus staat ook opnieuw in 't rood én in 't vet aangeduid in mijn agenda. Zoals ik hierboven al aangaf is ook reebokken-stalkjacht één van mijn absolute dada's. Nog een maand en we trekken opnieuw richting Neder-Silezië om enkele mooie bokken tijdens de rut te verschalken.
Na de bokkenjacht van afgelopen mei  hopen we op minstens even goed weer en om een even mooi tableau (103 stuks met 19 geweren) te strekken. 'k Had zelf  in mei het geluk om twee hele mooie stalks van telkens anderhalf, twee uur te mogen beleven en beide stalks ook met een welgeplaatst schot te kunnen beëindigen...
't Verslag van de trip van augustus volgt..

Met weidelijke groet, Kristof

Olivia

Beste vrienden jagers en natuurliefhebbers,

't Is een klein, wit, onschuldig,  krullend bolletje aaibaarheid dat ons sedert gisteren vragend aankijkt en wat staat te piepen alsof het wil zeggen, "waar is de rest van m'n familie gebleven?" Aandoenlijk natuurlijk maar in de natuur gaat het er zo mogelijk nog dramatischer aan toe. Mama verjaagt haar kroost vanaf het moment dat ze op eigen poten kunnen staan. Kan je geen kostje bij elkaar vinden, dan wordt je gegarandeerd een kostje voor een ander. Daar zullen Olivia* en de rest van haar broertjes en zussen heel zeker van gespaard blijven. Olivia zal niet op jacht moeten gaan om haar kostje bij elkaar te vinden maar zal (als ze tenminste niet schotschuw is) met ons mee kunnen op jacht om te doen wat haar instinct van jachthond haar eigenlijk dirigeert.

Niets mooier om een jachthond te zien 'werken'. Een ganse dag onophoudelijk gekwispel en op het einde van de jachtdag zie je aan hun ogen dat ze er enorm hebben van genoten.
Om komend jachtseizoen al mee te gaan op jacht, daarvoor zal ze nog te klein zijn maar nu het moment aangebroken is om houtduif te bestrijden zullen we haar traag laten wennen aan het schot. We willen haar uiteraard geen trauma laten oplopen en omdat we zelf geen enkele kennis hebben in het opleiden van een jachthond, heeft onze vriend Maxime ons voorgesteld om de basis aan te leren. Deze leeftijd is ideaal om Olivia met van alles kennis te laten maken. Dus ook met een gestrekte duif en het schot van een gladloop. Olivia zal vanaf nu dus ook regelmatig de revue passeren met haar strapatsen en avonturen. Wij zien er in ieder geval al naar uit om haar mee het revier in te kunnen nemen. Met een aan grote zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, zullen wij wel veel rare blikken van medejagers toegeworpen krijgen en zullen vragen als : "welk ras is dat?" of een honende "ga je daarmee jagen?" schering en inslag zijn. Olivia is inderdaad geen labrador, springer, cocker of andere spaniël maar heeft enkel en alleen jachtrassen in haar bloedlijn. 't Is aan ons meid om de sceptici een poepje te laten ruiken!

*Olivia is een beige Australian Labradoodle die de eerste 8 weken met heel veel liefde werd grootgebracht door Anne-Marie en Sam van www.belgiandoodles.be.

Met weidelijke groet,
Kristof

Faisan vénéré, bécasse et colvert...

In het gezelschap van een mooie volle maan ging het afgelopen zaterdag richting het Franse St.Omer. De streek waar de kunstenaar Leon Danchin menig van zijn alom gekende schetsen en sculpturen maakte en waar hij ook menig vénéré en bécasse kon strekken. Een schitterend glooiend landschap waar de oudere bevolking tot op de dag van vandaag nog steeds een woordje Vlaams spreekt en waar je bij het binnenrijden van de talloze pittoreske dorpjes als Bollezeele, Wormhout en Noordpeene nog steeds herinnert wordt aan het feit dat dit Noordelijke deel van Frankrijk, tot aan de 17de eeuw deel uitmaakte van de Zuidelijke Nederlanden. Tot zover de beknopte uitleg over het gebied waar we heen trokken.

Mede dankzij het schitterende, bijna nazomerweertje, werd deze jachtdag een succes! Ook de weidelijkheid van het aangename jagersgezelschap, de hartelijkheid van onze jachtheer en het sublieme team van drijvers én honden zorgde voor een topdag. Het gevarieerde tableau werd door het hele gezelschap natuurlijk ook zeer gesmaakt.

Bij aankomst aan het 'jachthuis' staat gastheer Jean ons reeds op te wachten en verwelkomen de geuren van sterke koffie, van vers gebakken broodjes en van een knetterende open haard ons op deze toch wel warme 18de januari. Na het overlopen van veiligheids- en weidelijkheidsgeboden, kunnen we het bos intrekken om bij de eerste drift al verwonderd te kijken naar een groot everzwijn dat, opgejaagd door de drijvers, de drift uitstuift! Jawel, naast een mooie reepopulatie, gedijen ook de sangliers in deze regio heel goed. Dit zal voor de meesten van het jachtgezelschap toch ook de eerste keer zijn dat ze een stuk grofwild zien lopen op een kleinwildjacht. Vijf driften in de voomrmiddag en na een heerlijke uitgebreide warme maaltijd, komen daar na de middag, nog vijf driften bij. Iedereen heeft, dankzij het goed uitgekiende systeem van nummertrekking, minstens één keer op de beste post van de drift gestaan en iedereen heeft voldoende kansen gekregen om een geslaagde dag mee te maken. De eerste houtsnip of de eerste koningsfazant strekken, dat blijft voor de gelukkige schutter die een dergelijk stuk kan strekken, natuurlijk ook een heel speciaal moment en zorgt ervoor dat deze dag nog lang op het netvlies zal gebrand blijven. Als iedereen moe maar tevreden opnieuw huiswaarts trekt, dan is de dag heel erg geslaagd! Op 22 februari gaat het opnieuw naar hetzelfde revier en 'k moet zeggen, ik kijk er al enorm naar uit! Voor wie ook interesse mocht hebben, alle plaatsen in februari zijn ondertussen opgevuld maar de inschrijvingslijst voor komend seizoen staat al open...Mail me gerust voor alle info.
De sfeerbeelden zijn van de hand van Thomas Pruvoost.

Met weidelijke groet, Kristof!

To Slivovitsj or not to Slivovitsj...

Tjechië, naast Polen en Hongarije, één van de populaire jachtbestemmingen waar meer en meer landgenoten maar wat graag naartoe trekken als compensatie van het lage wildbestand en dito afschot in onze eigen contreien. Een land waar de bevolking nog veel meer jacht-minded is dan in onze lage landen en waar een divers wildbestand nog steeds in overvloed te vinden is.
Om die reden waren Louis en ikzelf al een tijdje op zoek naar een jachtrevier waar wij één of twee keer per jaar naartoe kunnen trekken met een groep jachtvrienden voor aanzit- of drijfjacht. Begin december krijg ik van Louis te horen dat hij een gepast contact gevonden heeft. Via via komen we terecht bij een plaatselijk jachtrechthouder die zijn geld investeert in gevarieerd jachtrevier van zo'n 5000 hectaren nabij Krivoklat maar, zoals ook zal blijken, nog niet veel kaas gegeten heeft in het organiseren van een drijfjacht. Hij heeft in november een eerste drijfjacht in elkaar gezet en heeft voor januari nog enkele plaatsen te koop. Omdat Diana zowel Louis als ikzelf nog niet echt goedgezind geweest is, gaan we maar wat graag in op dit aanbod.

Sikawild is naast ever, edelhert, ree en moeflon in overvloed aanwezig!
Foto : Rudi Debruyne

Na een rit van een goeie 900km weerklinkt een hartelijk "Vítejte a České!" Georg staat ons reeds op te wachten aan de plaatselijke kroeg en na een deugddoend Plzner pilsje trekken we richting hotel, annex restaurant om rond middernacht af te sluiten met nog enkele glaasjes slivovitsj...Mijn schoonvader, die nog nooit eerder in het buitenland verbleef, had niet al teveel overtuiging nodig om mee te trekken op dit avontuur. De slivootjes die hij met gemak naar binnen kapte zorgden al snel voor hilarische conversaties in het duits en engels...Toen hij zich neervleide in z'n bed vulden de nu al legendarische woorden :"This is the first time i sleep without my wife!" de kamer. Na een té korte, bijna slapeloze nacht bij 2 beruchte 'boomzagers', trekken we naar de verzamelplaats waar alle aanwezige jagers en drijvers welkom geheten worden. De veiligheid en weidelijkheid wordt besproken en een waidmannsheil weerklinkt als we op de post worden gezet. Kort in de drift schieten op keilers mag als er voldoende kogelvang is en er zich geen drijvers in de buurt bevinden maar enkele Oostenrijkse en Duitse jagers, waarvan ik dacht dat die weidelijkheid én veiligheid ook heel hoog in het vaandel droegen, gedragen zich niet als jagers maar als cowboys pur sang! Naast 2 reeën (die in Tjechië in battue niet gestrekt mogen worden!) en enkele sikaherten die zij in de driften strekken, slaagt één van hen er ook in om één van de wagens van een extra luchtinlaat te voorzien! Wij hebben de jachtrechthouder aangesproken op dit soort van wangedrag en willen in de toekomst enkel samenwerken als wij een volledige groep kunnen samenstellen. Geweren die, of onveilig, of onweidelijk jagen kunnen mee met de drijvers.

Met een totaal afschot van 41 stuks (Evers, edelhert, sikahert en ree) op 2 jachtdagen klagen wij zeker niet! Ons groepje van 4 kan in totaal 8 stuks strekken en ondergetekende kan een mooi evertje van een kg of 70 tot stoppen dwingen. Dank Diana!
Aan het revier en aan het wild kan niet veel verbeteren, aan de organisatie daarentegen des te meer maar we hebben goeie gesprekken gehad met de jachtrechthouder en zien een mooie toekomst voor de jacht daar!
Enkele sfeerbeelden vinden jullie hier.

Met weidelijke groet, Kristof