Beste vrienden jagers,
Weeral veel te lang geleden dat ik nog eens het toetsenbord ter hand nam om wat jachtverhalen neer te pennen. Er zijn sedert de bronstbokken van augustus al heel wat vruchtbare en minder vruchtbare jachtdagen de revue gepasseerd maar in alle voorbije jachtdagen is wel een rode draad te trekken. Het meer dan uitzonderlijke weer waar we de laatste maanden met volle teugen konden van genieten. Afgelopen zondag konden we opnieuw onder een stralend zonnetje buiten van ons middagmaal genieten. Toch wel een stuk aangenamer dan wanneer je kletsnat het jachtpaviljoen binnenkomt en je je met moeite warm kan krijgen om 's namiddags nog enkele driften af te werken.
Ook mijn oudste dochter Cézanie trekt meer en meer met me op tijdens de jachtdagen en dat doet me vermoeden dat de microbe haar ook gebeten heeft. Ze is pas 12 maar ik hoop toch stilletjes dat zij binnen hier en 5 jaar ook zal beginnen blokken voor het jachtexamen. Ik zal er in ieder geval staan om ze te helpen met de voorbereiding en training. Nu is de eerste prioriteit om de school tot een goed einde te brengen want voor de jachtdagen die tijdens de examens vallen kreeg ik al serieus wat gemor toen ik zei dat ze dan niet meekan omdat er geleerd moet worden.
Een passie als jagen kunnen delen met je vrouw en je kinderen is toch het mooiste wat er is. De jachtdagen zijn nog zo plezant als je die samen met je gezin kan doen. Ook Sofie gaat nu en dan mee op jacht en begint zich ook stilletjes thuis te voelen in het wereldje. Emilienne is nog wat te jong en te speels om al mee te trekken op een drijfwildjacht maar wie weet valt ook zij voor de charmes van de jagerij...
Eén van mijn meest memorabele momenten van de afgelopen jachtmaanden moet toch wel de drijfjacht van begin november in Polen zijn. Dat er minder wild op het tableau lag dan verwacht, heeft zeker niet alleen te maken had met de poolse hunting club. We hoorden een tiental verschillende mensen die dezelfde periode in een ander revier in Polen aan het jagen waren en ook daar waren de eindresultaten minder dan vorige jaren. De focus ligt soms teveel op het aantal maar jacht is uiteraard geen exacte wetenschap en het afschot kan derhalve ook nooit echt op voorhand vastgelegd worden. Het eindresultaat hangt van heel wat verschillende zaken af. Het weer, de kweek bij de dieren, de drijvers, de manier van drijven, de honden en natuurlijk ook de kunde van de geweren zelf zijn heel bepalende factoren. Ik denk ook dat we met een eindtableau van 30 stukken eigenlijk niet mogen klagen. Het grote merendeel dat gestrekt werd was ook roodwild en dat op zich is natuurlijk al een meerwaarde.
De volledige 5-daagse neertypen zou net iets te lang worden maar een korte samenvatting van hoe ikzelf deze trip beleefd heb, kan je hieronder lezen...
Zaterdag 8 november 2014 zal voor mij en Sofie (die bij mij op de post stond) voor eeuwig op ons netvlies gebrand blijven. Het was de dag dat Diana ons wel héél erg goed gezind was. De voormiddag is druilerig en nat maar na de middag klaart de hemel op en krijgen we een mooie plaats toegewezen. Na een goed kwartier horen we reeds gestommel en aan het geluid te horen is dit geen ree, geen ever, nee zelfs geen rotte evers...Dit is de royalty van het woud. En effectief, één voor één komen hindes, kalveren en één schitterende geweidrager uit de dichte dekking. De totale groep omvat een 30-tal stukken roodwild die in lichte draft onze kant uitlopen. Het trillen is bijna niet te beheersen door het schouwspel maar ik beveel mezelf om me te beheersen en te proberen om even bij de les te blijven. Na 10 jaar jagen heb ik nog nooit het geluk gehad om een stuk roodwild te zien in onze Ardennen, laat staan een stuk te strekken, dus deze geweidrager, een mooie regelmatige 10-ender is een unieke kans. Ik leg behoedzaam aan, wacht tot de 10-ender mooi blad staat, breng m'n vinger voorzichtig naar de trekker en net op het moment dat ik de trekker overhaal, springt een hertekalf voor de 10-ender. Het kalf valt ter plaatse en de roedel stuift in volle galop het woud in. Ik sta opnieuw oncontroleerbaar te bibberen en ondanks de lichte ontgoocheling dat de 10-ender er niet ligt, is dit wel mijn eerste stuk roodwild! Tien minuten later en opnieuw gestommel maar dan wat meer getemperd. Een kleine roedel van een zestal hindes komt opnieuw voor de loop en daar kan ik met een mooi bladschot, ééntje uitpikken. Wat een ontlading! Hinde en kalf op 10 minuten. Tussen dit schot en het einde van de drift zitten maar een goeie vijf minuten maar het wachten lijkt een eeuwigheid te duren....We gaan na de drift vlug kijken naar de hinde en het kalf en zien dat de kogel, het kalf in de nek getroffen heeft en er dwars door gevlogen is....Pieter mijn buur die ook 2 keer op de eerste roedel schoot, staat ondertussen bij de geweidrager die 40m verder ligt. Wat blijkt nu, de kogel die het kalf vloerde en er dwars doorheen ging, heeft ook de 10-ender recht in het hart getroffen. Met 2 kogels, 3 stukken strekken die je nog nooit eerder zag, dit gebeurd echt maar 1 keer in je leven!
De doopceremonie viel me een beetje tegen maar Piotr, de plaatselijke ambiancemaker en één van onze chauffeurs (zie foto 3), laat me voor elk gestrekt stuk, van zijn zelfgebrouwen, dubbel gedistileerd brouwsel drinken. Slecht is het allerminst maar in plaats van dalen naar de maag, voel ik het onmiddelijk stijgen naar m'n hoofd...Dag 2 is opnieuw een dag waar redelijk wat wild gezien wordt wat in een gelijkaardig tableau resulteert. Zelf leg ik 1 keer aan op een hinde maar bij het schieten in een bergomgeving met een dergelijke hellingsgraad moet rekening gehouden worden met de balistiek...Opnieuw wat bijgeleerd. Op de laatste dag tijdens de voorlaatste drift, komt nog een zeug van zo'n 70kg de berg afgestoven die ik het tijdelijke met het eeuwige laat ruilen. Met 4 prachtstukken op 3 jachtdagen heb ik echt wel het lotje uit de loterij getrokken en heb ik met volle teugen kunnen genieten van de gulheid van Diana. Misschien was dit wel een compensatie voor vorig jaar waar ik op 20 keer Ardennen, slechts 1 keer het karabijn kon opheffen...
De schitterende foto's van onze Polen-trip zijn
hier te bezichtigen. Met dank aan Thomas Pruvoost.
Met weidelijke groet, Kristof
Geen opmerkingen:
Een reactie posten