Beste vrienden jagers,

Na zeven kleinwilddagen, twee vossenjachten en acht grofwilddagen in zowel binnen- als buitenland zit het jachtseizoen er jammer genoeg weer bijna op. Dit seizoen was er echt eentje om nooit te vergeten. De vele sneeuwval die ons hier in Vlaanderen belette om te gaan jagen had als voordeel dat ik in het zuidelijke landsgedeelte regelmatig mocht gaan genieten van de prachtige natuur en van de kameraadschap van een grote groep nieuwe vrienden. 

Ook voor het eerst in 't buitenland gaan jagen was een beleving op zich...In september op hazenjacht in Frankrijk om daarna 2 keer richting Hellenthal in Duitsland en één keer naar het Franse Signy L'Abbaye op grof wild te gaan. De prachtige sneeuwlandschappen zoals jullie misschien al op de foto's gezien hebben, waren ook echt magnifiek en blijven gebrand op mijn netvlies. De 3 reeën die ik kon strekken waren de figuurlijke kers op de taart en ondertussen heb ik er ook al heerlijk van kunnen genieten met enkele vrienden. Niets is zaliger om een zelf gestrekt stuk wild ook eigenhandig klaar te maken ('t water komt me weeral in de mond) en dan onder vrienden en kinderen te kunnen verorberen. Niets gaat boven een lekker stukje wild.

Ook het verlies van onze trouwe viervoeter Basiel is iets wat dit jaar onvergetelijk gemaakt heeft maar dan op een minder aangename manier. We missen hem nog dagelijks en ondervinden dat in allerlei kleine dingen...

Het jachtseizoen wordt binnenkort binnen onze WBE ook afgesloten volgens jaarlijkse traditie met een Hubertusviering in Tiegem en een aansluitend etentje in zaal Alta Ripa in Outryve. Dit jaar valt dit een beetje ongelukkig samen met het Vlaamse bosduivenweekend waar we nog wat duifjes hopen te kunnen strekken. Nu rest ons de verzorging van het revier en het bestrijden van de bosduif en dan in het voorjaar nog enkele keren de hoogzit op om hopelijk een reetje te kunnen strekken... aan iedereen die dit seizoen tot een memorabel seizoen gemaakt heeft en bovenal aan mijn Sofietje die ondanks het feit dat ze niet echt jacht-minded is, mij dit toch heeft gegund! 

Rode rakkers!

Beste vrienden,

30/01/2011, de dag waarop het absoluut niet mocht sneeuwen! Vorig jaar zijn enkele vossenjachten zo niet kunnen doorgaan en dit seizoen konden we hopelijk wel laten doorgaan. 't Weer stond aan onze kant want behalve een koude noordoostenwind zagen we al vlug enkele gaten in het wolkendek komen.Samen met de jachtgroepen van Nico Feys en Eddy Ledoux & Zonen trokken mijn schoonvader, mijn Nederlandse vriend Ruud en mijn Yveghemse vrienden Tony en Marcel en ikzelf natuurlijk, op deze kille zaterdagmorgen richting Stientjesstraat in Anzegem om bij de briefing nog te kunnen genieten van een lekker potje hete koffie.

Roland mijn schoonvader was maar wat blij dat hij nog eens meekon om de 'vuile kanten' uit te kuisen. Hij geeft het zelf wel toe dat hij er een beetje oud voor is maar hij kan het niet laten. Wie ben ik om hem dat te ontzeggen? Hij praat er telkens honderduit over en je ziet hem opleven. Vroeger waren er enkel zijn vinken in de zomer en tijdens de winter lag hij stil maar sinds vorig jachtseizoen gaat hij zoveel mogelijk mee en je ziet echt dat hij er wel degelijk deugd van heeft. Hopelijk kan hij ook volgend seizoen weer evenveel mee. Rond 9u konden we vertrekken voor de eerste 'ochtendtrakken' maar deze waren geen groot succes. Er werd wel een rosse rakker gespot door Ruud. Hij kon hem niet strekken wegens 'te ver' en Nico die wel dicht genoeg stond, had het beest niet gezien...'s Middags een lekkere braadworst bij een fris pintje voor ons klaargemaakt door Philippe, Brecht, Pieter en Fien met haar Australische vriendin en het innerlijke was weer ferm aangesterkt, waarvoor oprechte dank!'s Namiddags werd ons revier uitgekamt maar ook daar jammer genoeg geen roodrok kunnen strekken. Opnieuw was het Ruud die er ééntje in het dichte riet had gespot en ook heeft op (of toch zeker naar) kunnen schieten, maar de dichte begroeiing belette ons om het dier terug te vinden. Na een afsluitende drink richting Kaster en hopen dat Reintje niet teveel jongen voortbrengt!

Weidmannsgroet, Kristof

Hellenthal, het afscheid

Beste vrienden,

Op 22 januari trokken Maarten en ikzelf terug richting het Duitse Hellenthal om er voor de laatste keer dit seizoen op grofwild te kunnen jagen. Er lag opnieuw een mooi laagje sneeuw, er was geen zuchtje wind en de posten die we toebedeeld kregen waren in orde. 's Morgens konden we 8 reeën van dichtbij aanschouwen maar die waren, ondanks het feit dat de jacht op reegeit nog open was, niet vrijgegeven. Dirk wou de geiten op dit kleine revier liever sparen. Voor mij is een jachtdag al meer dan geslaagd als we wild kunnen spotten!

Korte tijd nadat de reeën uit de dichte bebossing waren gekomen horen we in de verte enkele schoten...Ik hoor Maarten door mijn zender zeggen dat een varken onze richting uitkomt. Een korte knal en Maarten kon ook zijn eerste stuk strekken! Weidmannsheil! Daarna even opwarmen in het jachthuis om na de welverdiende maaltijd terug richting revier te trekken. Een uurtje later terug wat opwinding...vier mooie sangliers komen net naast Peter uit de lage begroeiing doch geen enkele kan gestrekt worden. Eéntje wordt wel getroffen maar jammer genoeg niet teruggevonden..Spijtig. Na de ronde en de verplichte doop voor diegenen die hun eerste stuk strekken, trekken we moe maar voldaan terug richting de Vlaanders....
Volgend jachtseizoen zijn we er absoluut zeker terug bij om opnieuw van deze prachtige streek te kunnen genieten! Dank aan de hele jachtgroep en natuurlijk ook aan de dames die ons goed hebben voorzien van een natje en een droogje en dit zo tot een onvergetelijke herinnering hebben gemaakt! Weidmannsdank!