"Wat doen jij liefst? Grofwild of kleinwild?" Dat is de vraag die ik heel regelmatig gesteld krijg en zo ook weer afgelopen weekend en waar ik eigenlijk geen antwoord op heb. Je kan beiden onmogelijk met elkaar vergelijken en beiden hebben hun speciale en mooie kanten. Beide jachten hebben op het eerste zicht niets met elkaar te maken tot je wat nader kijkt. Van een kleinwildjacht wordt gezegd dat het intiemer is omdat de groep van drijvers en jagers veel kleiner is. Dat klopt uiteraard, maar met die kleine groep ben je wel de hele dag op pad. Op een kleinwildjacht ben je geen minuut alleen.
Bij een grofwildjacht kan de groep al snel 60 man sterk zijn maar éénmaal op je post wordt je getroffen door de stilte van de natuur en kan je soms uren helemaal alleen op je post zitten.
Men zegt ook dat een kleinwildjacht fysiek zwaarder is omdat je geen minuut stilstaat maar als je het bij een grofwildjacht treft dat je een nummer trekt op één van de meest afgelegen posten, dan zal je deze stelling met zekerheid ook in twijfel trekken. De Ardennen zijn, zeker met nat of winters weer, geen 'walk in the park' als je op zo'n post terecht te komen. Wat wel vaststaat, althans zeker voor mezelf, is het feit dat mijn adrenalinepomp bij een grofwildjacht toch een serieus tandje mag bijsteken. Zelfs een kleine ever of reekits doet het hart van bij de eerste aanblik een hoop tellen sneller slaan.
Afgelopen zaterdag had mijn schoonpa, die er maar al te graag bij is, het geluk dat we een post hadden op geen 100m van waar we geparkeerd stonden. Drijven in de Ardennen is voor hem onmogelijk maar meegaan om bij mij op de post te zitten moet je hem geen twee keer vragen. Ons geduld wordt snel beloond als we een reegeit de bergkam zien afdalen. De jachtheer heeft gevraagd om de geiten te schonen dus blijft het bij aanleggen om het dier door het vizier in de gaten te houden. Een uur blijft de reegeit op zo'n 60m boven ons liggen tot ze opgeschrikt wordt door een bok en geit die de kam naar beneden komen gelopen. Ik kan de bok strekken waardoor het weekend alvast geslaagd is! Maarten, die ook meegekomen is heeft ook veel wild gezien maar kon jammer genoeg niets strekken. Met een tableau van 9 bokken, 2 geiten en 2 keilers van respectievelijk 95kg en 110kg leeggewicht mogen we spreken van een meer dan geslaagde dag. Lucas die opnieuw meegekomen was om te drijven heeft zich ook van zijn beste kant laten zien want nauwelijks de motor gestart om de terugweg aan te vatten, of hij ligt al in dromenland. Zondag was het in Deerlijk de laatste grote hazendag. Net zoals gisteren blijft het de hele dag droog maar de wind zorgt wel voor wat meer animo. André, de oudste jager van de groep, wordt door de wind geïnspireerd om een oude zegswijze boven te halen. Als de wind jaagt, dan moet de mens niet jagen....Dat die zegswijze niet helemaal klopt bewijst het mooie tableau op het eind van deze...Tom, die de eerste keer meekwam op kleinwild in Deerlijk, was fotograaf van dienst en zijn foto's kunnen jullie bewonderen op de DEZE link.
Met weidelijke groet, Kristof
