Alweer een jaartje voorbij

Beste vrienden jagers,

Met een lichte mijmering tel ik de laatste uren van 2012 af....Het jachtseizoen waar we een half jaar zo naar verlangen is weeral bijna ten einde. Op een moment als dit sta je toch weer even stil bij alles wat we in het afgelopen jaar mochten meemaken. Zowel positief als negatief. Op jachtgebied was dit seizoen een voltreffer. Mooie jachtdagen, mooie herinneringen, mooie tableau's en mooie vriendschappen. 't Was een jaar waar we weer veel nieuwe mensen mochten leren kennen en waar we, door onze positieve ingesteldheid, zelfs de negatieve dingen die gebeurd zijn, toch een plaats hebben kunnen geven. Ik wil dan ook iedereen bedanken waar ik dit seizoen kon bij jagen. Er zijn nog enkele jachtdagen gepland in Januari en Februari maar zeker niet meer zo intensief als de voorbije 4 maanden. 'Gelukkig maar', hoor ik mijn Sofietje luidop denken....

Op werkgebied was 2012 een beetje een dubbel jaar...Fireflies, onze grafische studio, deed het goed. Omdat ik mij daar in 2013 volop op wil concentreren, gaat de nieuwe site om middernacht online (www.fireflies.be). Zoeken jullie iemand voor belettering, een nieuwe website, drukwerk of een lay-out van om het even wat, je weet me te vinden. Voor creatieve ideetjes en scherpe prijzen ben je aan 't juiste adres...Deca Design, onze textieldesignstudio, deed het dan weer een pak minder. Zeker in de textielbranche heeft de crisis ongemeen hard toegeslagen en een hoop van onze klanten konden het dit jaar niet meer bolwerken. Het is triest om zien dat onze sector, waar ik nog steeds heel trots op ben, langzaam teloor gaat. Alle kennis, vakmanschap en liefde voor het textiel, dat men over de hele wereld uitermate kan appreciëren, wordt niet meer doorgegeven van vader op zoon. Uiteraard geven wij niet op, wel integendeel. Door te diversifiëren en nieuwe groeimarkten te exploreren willen we de twintig jaar die we ondertussen actief zijn in de sector, verzilveren. Zoals Hooverphonic, die we dit jaar twee keer live konden meemaken, het zo mooi kan verwoorden ; In the end, we keep on moving, reverse is not part of our style. Foreward is the only way!
Crisis kan je, zoals wij ook steeds trachten te doen, proberen positief te benaderen. Niet alleen op economisch gebied maar ook op gebied van gezondheid. Enkele heel goeie vrienden hebben afgelopen jaar slecht nieuws gekregen van hun dokter en zullen vanavond met een stuk minder enthousiasme aan de feestdis zitten. Hun situatie is voor hen ook een crisissituatie. Maar ook voor hen gelden dezelfde regels als voor diegenen die delen in de economische klappen. Een crisis doet je zoeken naar nieuwe invalshoeken, nieuwe manieren om creatief te zijn. Mensen worden door een crisis ook veel inventiever. Meestal uit noodzaak maar ze zien achteraf dikwijls ook in dat verandering niet perse slecht is.
Je moet er gewoon in blijven geloven en er blijven aan werken. Even het hoofd laten hangen moet natuurlijk  kunnen maar niet te lang. 't Zuigt de energie uit je lichaam weg. De toekomst positief inzien en oplossingen zoeken gééft je juist nieuwe energie. Ik wil dan ook iedereen die het moeilijk heeft een hart onder de riem steken en hen voor 2013 veel succes, liefde en een goeie gezondheid wensen! Weet dat jullie op ons kunnen rekenen!

Met weidelijke groet, Kristof

Hellenthal

Beste vrienden jagers,

Je moet niet altijd de trekker overhalen om toch een mooie jachtdag te beleven. 't Is misschien een cliché maar voor mij klopt het in ieder geval. Zo ook afgelopen zaterdag toen het voor de laatste keer dit seizoen richting Duitse Schöneseiffen ging. Na een schotloze voormiddag werd gevreesd dat het wel eens een heel mager tableau kon zijn om ons duits seizoen mee te eindigen.
Twee plaatsen werden ingevuld door twee vrienden die beiden de trekker konden overhalen net toen ik dacht niets meer te zien. Twee droge knallen. Twee blije gezichten. Gert miste op een haar de mooie keiler die de bergwand naar beneden kwam gelopen, Christiaan kon met een mooi bladschot het heerschap tot staan brengen. Waidmannsheil! Op zo'n moment ben je net zo blij als je invité die een mooi stuk op een weidelijke manier kon strekken. Zelf zag ik enkel in de voormiddag twee mooie bokken en een reegeit mijn post passeren. Die laatste kon ik niet strekken omdat er geen voldoende kogelvang was...
Omdat dopen bij ons in Schöneseiffen schering en inslag is en het ook om de meest uiteenlopende redenen gedaan wordt, kon ook Christiaan er niet aan ontsnappen. Het was niet zijn eerste ever, ook niet zijn eerste ever in Duitsland maar wel zijn eerste ever in Schöneseiffen! Reden genoeg dus!

Winter wonderland

Beste vrienden jagers,

Wanneer de jachtmicrobe je bloed begint te infecteren op een manier waarbij je jezelf soms afvraagt "Is dit er niet een beetje over?", dan weet je eigenlijk voor jezelf, dat het al te laat is. De drang om te gaan jagen is soms zo allesoverheersend dat je jezelf erin zou verliezen. Een hobby is één zaak maar een dergelijke passie kan op bepaalde momenten overdreven worden. Ik weet, het is nu het seizoen van de jacht, ons seizoen, maar op werkgebied is het de laatste tijd ook nogal overheersend en het moment is gekomen dat de weegschaal naar de verkeerde kant zou beginnen overhellen. De jachtkant wel te verstaan.
Jammer genoeg moet ik daardoor morgen maandag, een waarschijnlijk heel mooie jachtdag op het revier van Chasse les Vallons aan mij voorbij laten gaan maar Kurt verzekerde me dat mijn kans in Januari of Februari nog komt. Waarvoor dank Kurt en Nathalie en tot binnenkort! Ook voor aanstaande zondag kreeg ik van Frederik een invitatie om in onze mooie Vlaamse Ardennen op roodrokken te jagen. Ieder jaar opnieuw zijn dat heel geslaagde dag maar aangezien ik komende zaterdag voor de laatste keer dit seizoen in Hellenthal moet gaan jagen, ga ik ook deze kelk aan mij voorbij laten gaan zodat ik vrouwlief en kroost nog eens kan verwennen...

Woensdag laatstleden trok ik met enkele goeie vrienden richting Franse Ardennen om er nog eens van de overheerlijke tripe met stokbrood en een glaasje rode wijn te genieten en hopelijk wat zwartwild tegen het bij momenten verkleumde lijf te lopen. Ook nog drie drijvers meegebracht die eens van de sfeer wilden proeven en ik denk dat de vuurdoop voor twee van de drie drijvers, hen nog heel lang zal bijblijven.
De voormiddag bleef té kalm en het tableau te leeg. De jachtheer besloot om de reserve eens aan te pakken bij de tweede drift en dat bleek al heel snel een goeie zet van de innemende man.

De sangliers stoven alle kanten uit en ook een duo reegeit stoof me voorbij. Drie mooie evers, waarvan ik er ééntje kon strekken, (alhoewel mijn buurman, een lokale franse cowboy, het daar niet mee eens was) dachten te kunnen ontsnappen. Eén bepaald, niet nader vernoemd individu, had de pech van een mooie zeug van 88kg te strekken alhoewel 's morgens duidelijk gezegd was dat enkel zeugen onder 60kg op het tableau mochten liggen. Een dikke driehonderd euro boete zullen hem er in de toekomst waarschijnlijk van weerhouden om de vinger tot bij de trekker te brengen als hij een evertje ziet naderen.

Gisteren dan richting Oostkantons! Op invitatie van Dominiek, Els en Dylan ging het reeds om 4u30 van Kaster, over Waregem om jongjager Thomas op te pikken, daarna richting Aalst alwaar Kristof al klaar stond en last but not least, richting Heverlee om Louis op te pikken. Van Heverlee nog een kleine twee uur rijden tot Schönberg. Inderdaad zo vroeg omdat onze weermannen-en vrouwen reeds een week aan een stuk, dagelijks hadden georakeld, dat het er in het Oosten van ons land mooi wit zou bijliggen en dat de wegen gevaarlijk glad konden zijn. Hun eerste voorspelling klopte, de tweede absoluut niet. Een vlotte drie uur durende trip bracht ons in het idylische 'Zur Alten Schmiede'. In het jachthuis heerste reeds een gezellige drukte en een uur later werden we op onze post gezet.
Wat een uitzicht, wat een revier en wat een natuurschoon! Op weinig plaatsen heb ik zo van de natuur genoten als daar. Foto's bij de vleet gemaakt en echt genoten van het windstille, zonovergoten en sublieme witte decor. De twee reegeiten, ééntje 's morgens en ééntje 's namiddags, die binnen schot kwamen, gaf ik liever de kans om hun dracht te volbrengen en volgend seizoen een mooie kits ter wereld te brengen, dan hen op het tableau te zien liggen.
De mooie bokkits die tussen Louis en mij doorkwam, en waar Louis enkel een schot in het achterste kon plaatsen maar dat heel weidelijk niet deed, heb ik wel geoogst. Heel veel verse varkenssporen maar geen enkele zwarte kerel die zich vertoonde in de dikbesneeuwde bossen. Na vier mooie driften konden we in een deugddoend verwarmd jachthuis, nog genieten van een lekker avondmaal, om tegen zeven uur opnieuw de lange rit huiswaarts aan te vatten. Bedankt Els, Dominiek, Dylan, voor de invitatie! Wie ik zeker ook niet wil vergeten zijn alle drijvers want mijn respect voor hen is bij dit weer alleen maar toegenomen.

Met weidelijke groet, Kristof

Vruchtbaar jachtweekend

Beste vrienden jagers,

"Wat doen jij liefst? Grofwild of kleinwild?" Dat is de vraag die ik heel regelmatig gesteld krijg en zo ook weer afgelopen weekend en waar ik eigenlijk geen antwoord op heb. Je kan beiden onmogelijk met elkaar vergelijken en beiden hebben hun speciale en mooie kanten. Beide jachten hebben op het eerste zicht niets met elkaar te maken tot je wat nader kijkt. Van een kleinwildjacht wordt gezegd dat het intiemer is omdat de groep van drijvers en jagers veel kleiner is. Dat klopt uiteraard, maar met die kleine groep ben je wel de hele dag op pad. Op een kleinwildjacht ben je geen minuut alleen.
Bij een grofwildjacht kan de groep al snel 60 man sterk zijn maar éénmaal op je post wordt je getroffen door de stilte van de natuur en kan je soms uren helemaal alleen op je post zitten.
Men zegt ook dat een kleinwildjacht fysiek zwaarder is omdat je geen minuut stilstaat maar als je het bij een grofwildjacht treft dat je een nummer trekt op één van de meest afgelegen posten, dan zal je deze stelling met zekerheid ook in twijfel trekken. De Ardennen zijn, zeker met nat of winters weer, geen 'walk in the park' als je op zo'n post terecht te komen. Wat wel vaststaat, althans zeker voor mezelf, is het feit dat mijn adrenalinepomp bij een grofwildjacht toch een serieus tandje mag bijsteken. Zelfs een kleine ever of reekits doet het hart van bij de eerste aanblik een hoop tellen sneller slaan.

Afgelopen zaterdag had mijn schoonpa, die er maar al te graag bij is, het geluk dat we een post hadden op geen 100m van waar we geparkeerd stonden. Drijven in de Ardennen is voor hem onmogelijk maar meegaan om bij mij op de post te zitten moet je hem geen twee keer vragen. Ons geduld wordt snel beloond als we een reegeit de bergkam zien afdalen. De jachtheer heeft gevraagd om de geiten te schonen dus blijft het bij aanleggen om het dier door het vizier in de gaten te houden. Een uur blijft de reegeit op zo'n 60m boven ons liggen tot ze opgeschrikt wordt door een bok en geit die de kam naar beneden komen gelopen. Ik kan de bok strekken waardoor het weekend alvast geslaagd is! Maarten, die ook meegekomen is heeft ook veel wild gezien maar kon jammer genoeg niets strekken. Met een tableau van 9 bokken, 2 geiten en 2 keilers van respectievelijk 95kg en 110kg leeggewicht mogen we spreken van een meer dan geslaagde dag. Lucas die opnieuw meegekomen was om te drijven heeft zich ook van zijn beste kant laten zien want nauwelijks de motor gestart om de terugweg aan te vatten, of hij ligt al in dromenland. Zondag was het in Deerlijk de laatste grote hazendag. Net zoals gisteren blijft het de hele dag droog maar de wind zorgt wel voor wat meer animo. André, de oudste jager van de groep, wordt door de wind geïnspireerd om een oude zegswijze boven te halen. Als de wind jaagt, dan moet de mens niet jagen....Dat die zegswijze niet helemaal klopt bewijst het mooie tableau op het eind van deze...Tom, die de eerste keer meekwam op kleinwild in Deerlijk, was fotograaf van dienst en zijn foto's kunnen jullie bewonderen op de DEZE link.

Gisteren dan naar Anloy op invitatie van Dirk, waarvoor dank uiteraard! Opnieuw een heel mooie dag! Op een totaal van 6 driften konden 4 evers, 4 reeën, een hinde en een klein hert (6-ender) gestrekt worden. Met Peter is ambiance uiteraard ook verzekerd en gelachen hebben we meer dan eens! Behalve enkele kleine buitjes werden we ook af en toe getrakteerd op een streepje deugdoende zon en ook hier was de Michel, de jachtheer, blij met de weidelijke jacht en het mooie tableau! Aanstaand weekend even een jachtvrij weekend om samen met vrouw en kindjes iets tofs te doen want deze periode ben ik voor hen, een beetje teveel met jacht bezig. Zelf denk je daar als jager natuurlijk anders over maar als ik het over mijn lippen haal dat ik al veel invitaties niet heb aangenomen om wat quality-time samen door te brengen, dan verschijnt een veelzeggend glimlachje op haar gezicht...Ik denk dat jullie zich daar allemaal wel in herkennen zeker?

Met weidelijke groet, Kristof

Brugge, die scone..

Dit weekend was een rustig jacht-weekend. Alleen zondagvoormiddag op het Brugse reintje gejaagd in de omgeving van de Tillegemse bossen. Prachtige streek met prachtige optrekjes, een goed gezelschap en een aarzelend winterzonnetje beloven om er een mooie dag van te maken. 

Op invitatie van Kristof Lequeu, die ik  regelmatig op FB hoor en die ook al deelnam aan de pentatir, rij ik om half zeven richting Wevelgem, waar hij me samen met zijn broer Jonas en pa Frank opwacht, om vandaar samen naar Brugge af te zakken. Een nieuwe streek en nieuwe gezichten. Altijd goed voor een gezellige babbel en 't is hier dan ook niet anders. De drie driften die op 't programma staan worden ons duidelijk uitgelegd en bij aankomst aan de eerste drift wordt reeds een eerste rekel opgemerkt die het hazepad kiest tussen de dichte rododendrons. Snel iedereen op zijn post en laat de drift maar beginnen! Lang duurt het niet eer de rode rakker zicht presenteert bij mijn buur Frank die dan ook niet aarzelt, en met één welgemikt schot is deze roodrok naar de eeuwige jachtvelden vertrokken. Waidmannsheil! De resterende driften leveren geen afschot meer op alhoewel er wel nog twee stuks gespot worden tussen de dichte braamstruiken. 't Is altijd plezant voor de jachtheer als er op het einde van een jachtdag, ook effectief een stuk op het tableau ligt.

Na de vriendschapsdrink krijgen we een lekkere maaltijd voorgeschoteld en dan is het uur van vertrek alweer snel aangebroken. Kristof, bedankt voor de invitatie en tot spoedig!

Met weidelijke groet, Kristof

Hellenthal

Beste vrienden jagers,

Niets mooier in deze tijden waar we als jager zoveel tegenkanting krijgen van de media, en daardoor de publieke opinie steeds opnieuw een volledig eenzijdige kant van het verhaal te horen krijgt, dan jonge mensen die zich volledig kunnen uitleven in de jacht. Zij zijn de toekomst van de jacht en zij zijn het ook die hun vrienden en vriendinnen moeten laten weten wat jagen is. Ondertussen zijn al tientallen mensen met me meegeweest op zowel kleinwild- als grofwilddrijfjachten. Ze konden proeven van de sfeer, van de jachttradities en meegenieten van de ongedwongen vriendschap onder jagers en drijvers. Ze konden met hun eigen ogen zien waarom wij zo gepassioneerd zijn en waarom alles aan ons jacht uitademt. Alleen op deze manier kunnen wij het negatieve beeld, dat zovelen nog steeds van ons hebben, bijstellen.
Dit weekend mocht Lucas voor de eerste keer proeven van het drijven van grofwild in ons revier in Duitsland. Een jonge kerel die heel gedreven is alhoewel hij, net zoals ik, geen directe jachtverwanten heeft. Dat jonge mensen, ondanks het negatieve beeld van jagen, dan toch een passie voor jacht ontwikkelen is bewonderenswaardig en moet absoluut gestimuleerd worden. Hij heeft al een 'jachtmentor' maar hij kan ook op mij rekenen als hij met vragen zit en hij zijn jachtstudies volgend jaar wil aanvangen.

Zaterdag stond Lucas hier om 5u stipt aan de deur. Ook mijn twee andere jachtvrienden reden terzelfdertijd
de natte oprit op. Eerst een geurende kop koffie om dan de 3u durende trip naar Schöneseiffen aan te vangen. 't Weer ter plekke was zoals voorspeld overtrokken en mistig en de kille noordenwind joeg ons naar 't deugddoend haardvuur in de kantine. Stevige handdrukken, krokante croissants en een aanstekelijk enthousiasme van zowel jagers als drijvers zijn zoals steeds de ingrediënten van een geslaagde jachtdag. De jachthoornblazers verwelkomen ons op gepaste wijze, de veiligheid wordt duidelijk uitgelegd, het wild dat gestrekt mag worden overlopen en de nummers toegekent. Off we go!
Zelf kon ik zaterdag geen weidelijk schot plaatsen en laat de geiten die zich presenteren dan ook hun weg verder zetten. De ene reegeit, die recht op me afkomt, kan ik een veertigtal meter door mijn vizier volgen. Ze loopt de drift uit maar omdat ik Marcel, mijn buur en invité niet kan zien zitten, laat ik haar lopen en geef haar een groet met de hoed. Marcel kon 2 mooie reegeiten strekken maar was heel weidelijk door ze te schonen waarvoor dank uiteraard! 't Is in deze periode van 't seizoen ook absoluut niet meer gemakkelijk om soms in een fractie uit te maken of het om een reegeit of reebok gaat want de oudere bokken hebben reeds hun gewei afgeworpen. Reebokken mogen in Duitsland niet getrekt worden tijdens een drijfjacht en de oudere bokken kan je momenteel alleen herkennen aan hun 'penseeltje'.
Na het afblazen van de jacht en eer aan het gestrekte wild, wordt overgegaan tot het dopen. Omdat dat steeds voor de nodige ambiance zorgt, zijn er ook al verschillende mensen die hun eigen doop aanvragen en dat om de meest hilarische redenen. Eerste keer meeblazen bij de jachthoornblazers, eerste keer drijven, eerste keer een Duitse vos, kortom elke reden is goed om gedoopt te worden.
Enfin, we waren weer heel blij dat we erbij konden zijn en kijken al uit naar de volgende meeting. Bedankt aan de catering, de drijvers en aan Dirk, Jean-Paul en Koen voor de vlekkeloze organisatie!

Met weidelijke groet, Kristof

De gezelligheid van de winter.

Beste vrienden jagers,

De donkere avonden worden langer, de temperaturen dalen en bijna alle bomen hebben hun blaadjes losgelaten. De blaadjes die door de snijdende noordenwind meegenomen worden en een kleurrijk tapijtje op het revier leggen. Dit is het seizoen van de gezelligheid, van het cocoonen, van knetterende haardvuren en van warme kussens en dekentjes in de sofa, het seizoen waarin we al beginnen denken aan de kerstperiode maar vooraleerst het seizoen van de jacht! Dit is ons seizoen. Het seizoen om te oogsten, het seizoen waarin we al onze jachtvrienden op de verschillende jachtenvelden terugzien...

Ondertussen zijn al verschillende grofwilddrijfjachten, kleinwilddrijfjachten en aanzitjachten de revue gepasseerd en bleef mijn blog een beetje verweesd achter. Omdat ik zelf heel graag nog eens de verhalen van de voorbije jachtdagen lees, en er ondertussen ook nog alle beelden bij zie, zet ik mij nog eens achter het scherm om 't voorbije weekend wat te illustreren.

Zaterdagnamiddag mocht ik een Anzegems jachtgezelschap vervoegen en het werd een blij weerzien met een hoop bekenden. 's Morgens regende het oude wijven en het zag er ook niet naar uit dat we snel verbetering zouden krijgen maar niets was minder waar. Na een deugddoend kopje koffie zien we in de verte dat de zon alle moeite doet om enkele gaten in het wolkendek te branden. De hele namiddag mogen we genieten van de laatste warmte en afsluiten doen we met een mooi tableau. Mijn inbreng in het tableau zijn enkele duifjes en een viertal langoren. Lang nablijven kan ik niet want 's avonds mogen we de beentjes onder tafel steken op het huwelijk van de jachtvrienden Sara en Olivier. Omdat op zondag nog een volledige dag haas op het menu staat, trekken we rond 2u terug richting Kaster.
Zondagmorgen opnieuw 'vroeg' uit de veren en tegen 9u staan mijn schoonpa en ik opnieuw aan 't jachtpaviljoen in Deerlijk. Op weergebied krijgen we een blauwdruk van zaterdag. 's Morgens enkele intense buitjes en in de namiddag een mooie winterblauwe hemel. Ook hier een heel mooi, gevarieerd tableau van duif, eend, haas, konijn en fazant. Bij thuiskomst komt de heerlijke geur van homemade lasagne me tegemoet en bij het verorberen gaan mijn gedachten weeral uit naar komend weekend! Naar weekends als deze kijken we steeds uit maar jammer genoeg gaan ze altijd heel snel voorbij. Aanstaande zaterdag trekken we nog eens richting Duitsland en hopelijk is Artemis mij dan ook even goedgezind als dit weekend!

Waidmannsgroet, Kristof

Eerste drijfjacht van 't nieuwe seizoen!

Beste vrienden jagers,

't Seizoen grofwild is weer begonnen. De eerste grofwildbattue zit er alweer op maar er komen er nog een 15-tal aan! Maarten en ik hadden in 't verleden al eens geopperd om er eens een volledig weekend op uit te trekken en dan de dames en kids mee te nemen. Omdat het huis dat we op het oog hebben meer dan groot genoeg is, vragen we aan Olivier, Pieter en Peter of ze geen zin hebben om allen samen het weekend door te brengen. Veel overredingskracht is er niet nodig! Wij vertrekken met ons 'menage' tegen 's middags al om de files en opstoppingen toch wat te vermijden want de rit duurt in normale omsatndigheden al snel 2.5u. We hebben er door de vele wegenwerken en files (door de vele wegenwerken) toch een kleine 4u op gereden! De rest van het gezelschap vertrok maar rond 17u en de gevolgen laten zich dan ook raden! Enfin, de laatsten arriveren tegen dat de klok bijna 22u slaat maar dat doet niets aan de ambiance en omdat Olivier vandaag jarig is, trakteert hij met champagne! Na de glaasjes apero nog genieten van de lekkere kaasplank en dan onzen nest in. Tegen 6u sta ik opnieuw paraat en druppelt de rest één per één binnen, waarschijnlijk gewekt door de geur van verse koffie!

Voor het vertrek nog een snapshot van de 5 geweren, een half uurtje rijden naar Schöneseiffen, daar nog een koffiekoek met een potje koffie, de ronde met alle punten van veiligheid en afschot en we trekken met z'n allen het bos in. Mijn nummer ligt op de helling waar ik vorig jaar ook een heel aantal reeën kon spotten. Met een beetje geluk komen ze deze keer bij mijn nummer ook naar beneden. Na 10 minuutjes op de post hoor ik op de helling, geritsel. Twee grote reegeiten komen stilletjes dichterbij en zonder te bewegen, volg ik ze aandachtig. Zonder directe aanwijsbare reden schrikken ze van iets en duiken terug de drift in. Een uurtje later komt nog een mooie reegeit voor de drijvers uitgelopen. Opnieuw in de drift, en zo waren mijn jachtkansels opgebruikt...Jammer maar niets aan te doen. Na dik anderhalf uur passeren de drijvers en kort daarna horen ik en Maarten gestommel. Een mooie zeug komt de helling naar beneden tussen Olivier en Maarten. Olivier kon de zeug blijkbaar niet zien. Maarten legt aan en strekt de zeug met een mooi longschot. Waidmannsheil!

 Als we in de kantine aankomen horen we dat mijn invité Peter ook een reekits heeft kunnen strekken en feliciteren hem daar dan ook uitbundig mee. Normaliter deelt de invité zijn gestrekt stuk met de persoon waardoor hij geinviteerd werd, maar aan zo'n klein kitske zal er al niet veel vlees gehangen hebben zeker Peter? :-) De namiddag begint miezerig en eindigt ook miezerig. Ik stond nochtans op een mooie plaats maar omdat de 'hondenman' één van zijn honden in de hondenkar laat zitten (die op zo'n 50m van mijn post stond), en die hond daar waarschijnlijk helemaal niet van gediend was, werd er gedurende de 2.5u die ik op mijn natte post doorbracht, constant geblaft. Dat noch een hert, noch een ever, noch een ree zouden passeren, werd mij dus al heel snel duidelijk. Na de zompige 2.5u verlaten we onze post en horen dat er op 2 plaatsen nog een vos en een ree gestrekt werden. De tableauteller staat op 6 stuks wat absoluut niet slecht is. Met 11 kogels verschoten is dat dus een mooi resultaat.

Na het afblazen van 't wild en de nodige 'doopsels' gaat het richting restaurant alwaar de lekkere rode kool, appelmoes, varkensstoofvlees en frietjes gretig verorberd worden. Maarten krijgt zijn zwijnepootje op een bordje gepresenteerd maar laat deze maaltijd toch aan hem voorbij gaan. Tegen 21u gaat het opnieuw richting ons ferienhaus 'Rosie' in Oberlasheid alwaar we nog enkele whiskeys degusteren om de dag af te sluiten.Zondagmorgen nog een brunch en een mooie wandeling en tegen 13u30 gaat het opnieuw richting Kaster. In een dikke 2u staan we thuis! Wat een verschil met de heenweg! Gelukkig maar!
Foto's bekijk je hier.

Waidmannsgroet, Kristof

Opening Patrijs

Beste vrienden jagers,

't Was me opnieuw 't weekendje! Aan 't begin van de week werd ons al gezegd dat het weekend zacht en mooi zou worden. Het is natuurlijk altijd beter dan dan ze zeggen dat het nat en donker zal worden maar 't is toch altijd afwachten tot een dag voordien om een beetje zeker te zijn. Enfin, onze weermannen en vrouwen hadden het deze keer nog eens bij het rechte end.
Zaterdagmorgen om 6u uit de veren en richting Waals Brabant. Vorig jaar was 't hier boven de 30°C bij de opening van de patrijs en nu piekt de thermometer op 't warmste van de dag, gelukkig 'maar' op 22°C! Na de begroeting van enkele bekenden ter plaatse, trekken we onze laarzen aan om de velden in te trekken. Drie groepen van tien splitsen zich op om elk een deel van het revier te bejagen om na een uurtje of drie opnieuw richting jachthuis te trekken en aldaar een aperitiefje en een stevige maaltijd te nuttigen. De namiddag brengt een minder resultaat want in een ander stuk van dit immense revier zien we de ene buizerd na de andere en ook liggen overal op de stoppels hoopjes pluimen en poten van het opgepeuzelde wild. De predatie van de buizerd bij ons valt nog redelijk goed mee maar hier heeft het wild het toch een stuk harder te verduren. Rond 18u opnieuw richting jachthuis voor een afsluitend dankwoord van de jachtheer en tegen 20u zijn we opnieuw thuis. Een prachtige dag tussen de jachtvrienden die ook mede door het absoluut schitterende weer een absolute meevaller was!
Zondagmorgen opnieuw vroeg uit de veren om m'n oudste dochter naar een vriendinnetje te brengen. Om 7u30 moet ze present staan in Ingooigem om vandaar richting Wevelgem te trekken voor een volleybaltornooi. Opnieuw schitterende zonsopgang en blauwe hemel en enkele slierten ochtendmist die over de velden trekken. Negen uur was het uur van afspraak bij ons op de jacht in Deerlijk om patrijs en eend te bejagen. We starten met een pot koffie en de garde legt ons de 'nieuwe' regels uit. Regels die eigenlijk al ongeschreven wet zijn voor de weidelijke jager maar die nog niet uitgesproken werden. Wordt er door iemand een stuk wild gestrekt waarop de jacht nog niet open is of waarop tout-court niet gejaagd mag worden, dan is die persoon en die persoon alleen verantwoordelijk voor zijn schot! Buiten een flinke uitbrander mag de 'onverlaat' trakteren met een fles Moët & Chandon! Bij deze is iedereen verwittigd! Peter en Joris blazen de jacht op gepaste wijze aan en we trekken met z'n allen het revier in. Geen middagpauze maar wel jagen tot een uur of drie om daarna enkele lekkere pistoletjes achter de kiezen te steken. Op het eerste putje zitten een twingtigtal mooie eenden en alle geweren kunnen er toch enkele van verschalken. Daarna op zoek naar de patrijs wat al snel een heel stuk moeilijker blijkt. De beestjes laten zich, ondanks het feit dat zich regelmatig laten zien, vanmorgen niet opmerken. Tot we willen vertrekken naar een ander deel van het revier en we ze op dertig meter voor onze auto de straat zien oversteken. Iedereen opnieuw uit de auto, strategisch opstellen en de drift aanvatten. Met succes! Na ze enkele keren te hebben opgejaagd halen we er een vijftal uit de klucht van dertien. Om de kweek te verzekeren gaan we deze klucht nu met rust laten en zoeken we een andere op.

Het haas is nog niet open maar we zien enkele mooie exemplaren tussen de nog niet gerooide aardappelen liggen.  Instinctief rekenen ze op hun camouflage en ik kan er ééntje verschalken en kom met mijn lens tot op een 30-tal cm, met een schitterende foto als trofee! Wild zien liggen in zijn natuurlijke habitat en er zo'n foto kunnen van schieten is eigenlijk bijna even mooi als het op het einde van de dag op het tableau te zien liggen. Na een deugddoende maaltijd gaat het richting Kaster want aan mijn auto hangen enkele kilootjes modder van dit weekend in de velden die er nog afgespoten zullen moeten worden. Tegen een uur of acht kunnen we ons in de zetel vleien en nagenieten met een aperitiefje van een meer dan geslaagd weekend! Foto's van het patrijzenweekend kunnen jullie hier bekijken.

Weidelijke groet, Kristof

Nieuw seizoen is aangebroken

Beste vrienden jagers,

Het nieuwe jachtseizoen, alhoewel we eigenlijk meer moeten spreken van het einde van het vorige, heeft zich ondertussen stilaan op gang getrokken en aan het aantal mooie foto's van gestrekte reebokken die ik dagelijks zie verschijnen op de verschillende sociale media is het ook absoluut geen slechte start geweest. Aan iedereen die een bokje heeft kunnen strekken, een welgemeende waidmannsheil, aan al diegene die een bokje gemist hebben, veel succes de volgende keer, en aan al diegenen die wel gaan aanzitten zijn maar geen strekbaar wild gezien hebben, ik deel mee in jullie smart. Jawel, vorig weekend zijn we nog eens naar de Ardennen getrokken om een brocard of sanglier te verschalken. Pinksterzondag was schitterend. Niet alleen het warme zonnige weer was van de partij, ook het nieuwe gezelschap dat ik leerde kennen was dik in orde. Een goeie 2 uur in de passagierszetel, bij aankomst een stevige handdruk van de Ardeneese jachtrechthouder en de rest van de jachtgroep, een fris drankje (geen frisdrankje), even overleggen waar iedereen bij deze affût moet geposteerd worden en tegen een uur of zes staat mijn stoeltje uitgeklapt in het bos.

't Is een zalig gevoel dat mij bekruipt wanneer ik mij neerzet en kan genieten van de stilte van het bos, het geruis van een verkoelend windje dat tussen de bomen speelt en de zonnestralen die dansen tussen takken en bladeren. Ik krijg er ook nog een prachtig concert van merel, lijster, mees en nog zoveel andere vogels, gratis bovenop. Op zo'n moment vergeet je werkelijk alles. Niets kan hieraan tippen. Puur genieten.
Rond half tien hoor ik geritsel tussen het struikgewas. Ik hef mijn karabijn op, kijk door de lunette en zie 2 rosse oortjes en een klein ros staartje. Karabijn op de stoel en in de plaats neem ik omzichtig mijn camera. Het geluid dat de camera maakt bij het inzoomen, trekt de aandacht van de kleine rakker en hij komt zowaar afgetrippeld. Een meter of twee voor mij staat ie stil, ik neem een kiekje en hij lijkt bijna te poseren.

Na een minuut of twee trekt ie terug het stilaan donker wordende bos in. Een half-uurtje later zie ik Michel met de zaklamp teken doen dat we terug richting jachthuis gaan. Na enkele aperootjes en een deugddoende maaltijd gaat het tegen één uur naar de cabane. Ik had Peter gewaarschuwd dat het wel eens zou kunnen zijn dat de rest van het gezelschap niet veel zal moeten slapen en warempel, wanneer de wekker na een luttele twee uur me opnieuw wekt merk ik snel dat hij mij beter op mijn woord had genomen. Of ik veel 'sangliers' heb kunnen strekken vraagt Christian me. Meer uitleg hoef ik waarschijnlijk niet te geven.
Tegen vier uur ben ik opnieuw op weg naar mijn post en mijn hart slaat enkele tellen over als ik struikel over een ree die verschrikt het hazenpad kiest. 't Is nog te donker om te kunnen zien of het een bok of geit is en mijn karabijn is ook nog niet geladen dus zet ik mijn weg verder. Behalve enkele spelende bosmuizen heb ik niets meer gezien of gehoord dus tegen acht uur staan we opnieuw op de verzamelplaats. Het resultaat van twee keer aanzitten is een everzwijntje van een veertigtal kilo's dat Peter kon strekken en een mooie reebok die Michel op zijn palmares mag zetten. Moe maar opnieuw voldaan gaat het wederom richting Kaster. Zelfs zonder strekbaar wild te zien was dit opnieuw een mooie twee-daagse. Bedankt Peter!

Met weidelijke groet,
Kristof

 

Op een dag schiet je dan een mooi zwijntje...en dan zegt dat zwijntje : "Up yours!" 

Yes We Hunt Blog

Beste vrienden,

Hier kunnen jullie mijn blog volgen op de site van Yes We Hunt. Nog geen lid? Surf naar www.yeswehunt.eu! YWH wil de jagerij in Europa ondersteunen en heeft nu al meer dan 10.000 leden!

Beste vrienden jagers,

Ja, 't seizoen zit er nu echt wel bijna helemaal op. De jaarlijkse Hubertusviering in Tiegem en het duivenweekend herinneren er ons ieder jaar weer aan dat we onze passie even in de kast mogen opbergen. De Hubertusviering was in orde.

Dit jaar geen Rallye Ypara maar wel de mannen van 't Eikenloof die ditmaal 't beste van zichzelf gegeven hebben in het kleine Tiegemse kerkje.
De koude speelde eerst een beetje spelbreker voor de hoorns maar algauw speelden de heren de leien van het kerkdak. Na de dienst konden we in 't Park genieten van een druppelke en tegen 19u werden we in zaal Alta Ripa te Outryve verwacht. Lekkere vis, daarna een stukje heerlijk hertekalf met een pittig wijntje en om af te sluiten de obligate tombola. De liefhebbers konden ook de beentjes los gooien en voor we 't wisten was het een stuk in de nacht. Gelukkig moest ik ditmaal niet op mijn drankverbruik letten en kon ik van alle apero's en wijntjes proeven. De dag erna was 't wel iets minder...

Het duivenweekend was iets minder succesvol doch de ambiance was wel dik in orde. Op zaterdagmorgen konden we met 3 schutters slechts een konijntje en een duifje strekken. De namiddag was wel beter en toen werden een 12-tal duifjes van hun slaapplaats geplukt. Op zondag stond mijn Nederlandse vriend Ruud  reeds om 8u in Kaster en hij had zijn vriend Peter mee. Peter wil volgend seizoen ook zijn jachtakte behalen en gaat regelmatig mee met Ruud om te proeven van de sfeer. Een bakkie troost later trekken we richting Deerlijk alwaar de rest van de compagnie op ons staan te wachten. Het weer is gevoelsmatig een stuk beter dan op zaterdag maar het ontbreken van wind geeft al een indicatie van het aantal duiven dat we vandaag zullen strekken. Tegen de middag liggen dus zoals verwacht maar een 4-tal duifjes op het tableau maar de heerlijke reebout die Sofietje heeft klaargemaakt doet ons de magere buit snel vergeten en de bout wordt dan ook tot op het laatste stukje verorberd. Tegen een uur of vier trekken we terug richting Vichte .

Eenden vliegen ons op perfecte schietafstand om de oren maar die mogen niet meer gestrekt worden. Een foto schieten moet natuurlijk wel kunnen niet? De namiddag is zo mogelijk nog magerder dan de voormiddag en rond zes uur geven we er dan ook de brui aan. Terug richting Kaster waar Sofie croque monsieurtjes (=Tosti voor onze Nederlandse vrienden) heeft klaargemaakt. Moe maar tevreden trekken Ruud en Peter rond een uur of negen opnieuw voor een 3u-durende rit richting Obdam. Ik kijk al uit naar Maart om bij Ruud in en om Obdam eens op de gans te gaan. Hier bij ons heb je daar zelden de kans toe maar Ruud strekt ganzen van alle slag bij bosjes vanuit zijn jachthut. De verdelging in Nederland is een absolute noodzaak want de beestjes vreten zich massaal vet en de schade is er dikwijls niet te overzien. Bij ons mogen van alle ganzensoorten slechts de grauwe, de canadese en de nijlgans geschoten worden. In Nederland mogen bijna alle ganzensoorten aangesproken worden om te verdelgen. Ik hou jullie op de hoogte!

Met weidelijke groet,
Kristof

Einde van de jacht?!

Op vrijdagavond 2/03/2012 is er in Aalter een fin de la chasse-diner. Iedereen welkom om 19u30!

Met weidelijke groet!
Kristof

Bericht in De Jager van onze jachtwachter!

Klikken op het artikel om te vergroten. 

Mooi artikel Peter! Ge hebt dat heel goed kunnen verzwijgen vorige week toen we naar de beurs in Dortmund reden...
Je mocht uw blogadres er nog bijgezet hebben zodat de lezers ook van uw andere verhalen konden proeven. Direct een boost van enkele duizenden hits!
Doe zo verder in ieder geval!

Weidelijke groet, Kristof

A la prochaine Signy l'Abbaye!

De laatste grofwildbattue van dit seizoen zit er weer op. Maandag zijn we nog eens richting Champagne-streek getrokken om een laatste keer in de varkens te 'kuisen'. Deze keer zijn Marc, Joris en Basiel als trackers meegetrokken. Marc is in 't verleden al meegekomen om te trakken op kleinwild maar grofwild, daar was het nog niet van gekomen. Joris en Basiel zijn complete bleutjes en hebben aan den lijve mogen ondervinden dat trakken in de Ardennen niet voor watjes is. Na een stevig ontbijtje in 't jachthuis maken we de ronde, krijgen we voor de laatste keer de regels voorgeschoteld en kunnen we aan de kuis beginnen. De eerste battue sta ik niet op een denderende plek want een meter of 30 achter mij ligt een nogal drukke weg zodat ik maar een 10-tal meter heb om een schot te plaatsen en dan nog zal ik héél voorzichtig moeten zijn. Reebok, reekits, klein hert, hertekalf en ever werden vrijgegeven en na een klein uurtje komt een heel mooie reebok traag uit de dekking. Hij ruikt onraad en staat gedurende een 5-tal minuten met de neus in de wind.

Wij staan in dat opzicht wel perfect want de wind komt uit de richting van de battue. Hij zet zijn pad verder en ik leg aan. Hij stopt net op de lijn en kijkt recht naar mij. Door wat het komt weet ik niet want ik stond als een standbeeld, maar hij moet van iets geschrokken zijn en spurt terug de drift in. Ook een mooie rekel komt uit de dekking maar ziet dat ik mij naar hem richt en kiest dezelfde weg vanwaar hij gekomen is. Nog twee mooie reegeiten gezien maar die waren niet vrijgegeven. Na drie lange uren wachten wordt de drift afgeblazen en kunnen we een potje verse soep gaan nuttigen. In de namiddag heb ik behalve een twee schichten van een geit met kits niets meer gezien. Tegen 17u terug richting jachthuis voor enkele aperootjes, daarna nog de groet aan het wild, een stevige maaltijd en rond 21u gaat het terug huiswaarts. 't Was een geslaagde dag en alhoewel de winter nog niet voorbij is, kijk ik toch alweer uit naar het nieuwe seizoen!

Nog iets anders dan ; Voor het geval jullie nog geen mail mochten gekregen hebben van jullie WBE  : we willen als jagers en wildbeheerders, onze dank laten horen aan het kabinet van mvr Schauvliege en dat van mr Peeters voor de besluiten die zij genomen hebben omtrent de vossen. Het is héél belangrijk dat alle jagers dat doen om zo de oproep van dhr Rodts van vogelbescherming Vlaanderen, teniet te doen. Hij heeft alle leden van vogelbescherming Vlaanderen opgeroepen om hun ongenoegen tegen deze versoepeling kenbaar te maken en de minsiters zo onder druk te zetten.
Jullie kunnen mailen naar kabinet.schauvliege@vlaanderen.be en naar kabinet.peeters@vlaanderen.be
Bedankt op voorhand!

Met weidelijke groet,
Kristof

Beste vrienden jagers,

Ik kreeg onlangs een vraag van Peter Maesen (valkeniersgilde Sint Bavo) Hij is op zoek naar jachtgronden om met hun valken te kunnen op jagen. Ze zijn bereid om een huurprijs te betalen en kunnen ook prima helpen bij het verdelgen. Mochten jullie iemand weten die hen kan helpen, of kunnen zij bij jullie helpen, laat het hem maar weten op maessen@telenet.be
De valkeniers zijn van Limburg afkomstig maar zijn in 't weekend wel bereid om zelfs een trip naar West-Vlaanderen te maken.

Met weidelijke groet,
Kristof

Picheron (Haut-Fays)

Beste vrienden jagers,

Het einde van 't seizoen is weeral in zicht. 't Gaat allemaal zo snel maar één zekerheid hebben we; 't was terug een fantastisch seizoen met prachtig weer, veel wild en vooral veel kameraadschap!

Vorige week vrijdag ging het voor de laatste keer dit seizoen richting Ardennen om er samen met Nicolas, Brecht en Mathieu te genieten van een mooie dag. De verwachtingen lagen hoog want in de voorgaande 4 jachtdagen werden 93 stuks op het tableau gelegd. Vandaag is daar ook de laatste jacht en er zouden nog een aantal stuks bij mogen komen. Na het warme welkom van Diane kregen we ons nummer en konden we ons naar onze post begeven. Eénmaal gezeten overviel de enorme stilte ons opnieuw en stonden alle zintuigen op scherp. Er werden 's morgens niet veel schoten gehoord en aan onze kant kon Nicolas een schot lossen. Helaas liep de keiler over op de jacht van de buren. Behalve dat ene varken hebben we niets meer gezien 's morgens maar dat zal wel het gevolg zijn van het mooi tableau dat de laaste jachten bij elkaar gestrekt werd. Het wild kiest ook bij het minste het hazenpad en wie zijn wij om hen dat kwalijk te nemen. De zon kwam, zoals de iPhone had aangegeven, rond 11u tussen de bomen prikken en de middag was er veel sneller dan verwacht. Mensen vragen mij dikwijls of dat niet verveelt om daar 2u op mijn stoeltje te zitten wachten tot er iets langskomt? Nog geen minuut! Van het moment dat je u neerzet staan alle zintuigen op scherp en hoor je het minste krakje van een tak. Na een korte middagbreak gaat het opnieuw richting revier, nu de andere kant. Ik krijg een heel mooie plek en voel dat het er vandaag wel weer eens op zou kunnen zijn. Onder de mooie sparren zet ik mij opnieuw neer en na een kwartier wordt mijn vermoeden dan ook bevestigd. Een grote reegeit komt aangewandeld. Omdat de jachtvrouw gevraagd had geen ree meer te strekken, neem ik behoedzaam mijn camera in plaats van mijn geweer ter hand om een mooie foto te schieten. Sneller dan ik dacht staat ze op een meter of 10 van mij stil en kijkt me aan. Als ik nu nog beweeg is ze zeker weg dus besluit ik vanaf mijn knie een foto te nemen. 'k Heb ondertussen al heel wat mooie jachtfoto's genomen maar driewerf helaas, de focus van de foto ligt bij een klein takje vlak voor de camera. Van zodra de reegeit het klikken van de camera hoort gaat ze er snel vandoor. Ze staat op de foto maar te onscherp om te publiceren. Een kwartiertje later hoor ik de honden al blaffend naderen. Daar komt waarschijnlijk een varken aan! Inderdaad, een mooi ever rent mij op een 60-tal meter voorbij, ik leg aan, richt en haal de trekker over maar meneer gaat er tussen de dichte sparren vandoor! Gemist! Een uurtje later hoor ik terug de blaffende honden mijn richting uitkomen en inderdaad, daar komt opnieuw een klein keilertje de begroeiing uitgelopen. Opnieuw aanleggen, richten en de trekker overhalen. Ik kan mijn ogen niet geloven als ook deze het hazenpad kiest.

Ik heb dit seizoen als ik de kans had om aan te leggen en te schieten, nog geen enkel stuk gemist en nu gaan er 2 evers gewoon vandoor! Ik ben er zeker van dat beide heren mij in mijn dromen zullen achtervolgen! Nadat de jacht wordt afgeblazen haast ik mij naar de plek waar ik hen zou moeten geraakt hebben maar kan geen spetter bloed vinden. Ik kan je verzekeren dat dat niet goed is voor de moraal. Hopelijk heeft dit geen gevolgen voor de laatste grofwildjacht eind januari. Brecht komt mij vergezellen en het eerste wat ie zegt is : "malfaiteur". We hebben samen al enkele grofwildjachten gedaan en telkens zit er wel een 'malfaiteur' tussen dus kan ik het hem niet kwalijk nemen dat ie mij dat om de oren slaat. Ik zeg hem dat het altijd beter is om een goed stuk te missen dan een fout stuk te strekken. Hij zegt me nog dat ie niet inzit met die varkens maar wel met wat ik nu ga moeten schrijven op mijn blog. Bij deze Brecht....Alhoewel ik tweemaal gemist hebt, ik heb enorm genoten van de natuur, het weer en 't gezelschap. Ik kijk al uit naar de 23ste om nog eens naar Signy l'Abbaye te trekken.

Waidmannsheil, Kristof

p.s. : voor diegenen die het misschien vergeten zijn ; volgende week dinsdag is er ons The Hunting Club-café. Als jullie er nog bij willen, wees snel en klik hier om in te schrijven. We gingen bij 25 inschrijvingen stoppen maar 't ging zodanig snel dat we ondertussen al aan 35 inschrijvingen zitten. Er kunnen er nog enkele bij. Jullie kunnen je ook gratis en volledig vrijblijvend registreren en lid maken van The Hunting Club door hier te klikken. De code die jullie kunnen gebruiken is AGU6859K. Er staan ondertussen vier nieuwe pakketten voor Spanje online die meer dan de moeite zullen zijn. Check it out!