Winter wonderland

Beste vrienden jagers,

Wanneer de jachtmicrobe je bloed begint te infecteren op een manier waarbij je jezelf soms afvraagt "Is dit er niet een beetje over?", dan weet je eigenlijk voor jezelf, dat het al te laat is. De drang om te gaan jagen is soms zo allesoverheersend dat je jezelf erin zou verliezen. Een hobby is één zaak maar een dergelijke passie kan op bepaalde momenten overdreven worden. Ik weet, het is nu het seizoen van de jacht, ons seizoen, maar op werkgebied is het de laatste tijd ook nogal overheersend en het moment is gekomen dat de weegschaal naar de verkeerde kant zou beginnen overhellen. De jachtkant wel te verstaan.
Jammer genoeg moet ik daardoor morgen maandag, een waarschijnlijk heel mooie jachtdag op het revier van Chasse les Vallons aan mij voorbij laten gaan maar Kurt verzekerde me dat mijn kans in Januari of Februari nog komt. Waarvoor dank Kurt en Nathalie en tot binnenkort! Ook voor aanstaande zondag kreeg ik van Frederik een invitatie om in onze mooie Vlaamse Ardennen op roodrokken te jagen. Ieder jaar opnieuw zijn dat heel geslaagde dag maar aangezien ik komende zaterdag voor de laatste keer dit seizoen in Hellenthal moet gaan jagen, ga ik ook deze kelk aan mij voorbij laten gaan zodat ik vrouwlief en kroost nog eens kan verwennen...

Woensdag laatstleden trok ik met enkele goeie vrienden richting Franse Ardennen om er nog eens van de overheerlijke tripe met stokbrood en een glaasje rode wijn te genieten en hopelijk wat zwartwild tegen het bij momenten verkleumde lijf te lopen. Ook nog drie drijvers meegebracht die eens van de sfeer wilden proeven en ik denk dat de vuurdoop voor twee van de drie drijvers, hen nog heel lang zal bijblijven.
De voormiddag bleef té kalm en het tableau te leeg. De jachtheer besloot om de reserve eens aan te pakken bij de tweede drift en dat bleek al heel snel een goeie zet van de innemende man.

De sangliers stoven alle kanten uit en ook een duo reegeit stoof me voorbij. Drie mooie evers, waarvan ik er ééntje kon strekken, (alhoewel mijn buurman, een lokale franse cowboy, het daar niet mee eens was) dachten te kunnen ontsnappen. Eén bepaald, niet nader vernoemd individu, had de pech van een mooie zeug van 88kg te strekken alhoewel 's morgens duidelijk gezegd was dat enkel zeugen onder 60kg op het tableau mochten liggen. Een dikke driehonderd euro boete zullen hem er in de toekomst waarschijnlijk van weerhouden om de vinger tot bij de trekker te brengen als hij een evertje ziet naderen.

Gisteren dan richting Oostkantons! Op invitatie van Dominiek, Els en Dylan ging het reeds om 4u30 van Kaster, over Waregem om jongjager Thomas op te pikken, daarna richting Aalst alwaar Kristof al klaar stond en last but not least, richting Heverlee om Louis op te pikken. Van Heverlee nog een kleine twee uur rijden tot Schönberg. Inderdaad zo vroeg omdat onze weermannen-en vrouwen reeds een week aan een stuk, dagelijks hadden georakeld, dat het er in het Oosten van ons land mooi wit zou bijliggen en dat de wegen gevaarlijk glad konden zijn. Hun eerste voorspelling klopte, de tweede absoluut niet. Een vlotte drie uur durende trip bracht ons in het idylische 'Zur Alten Schmiede'. In het jachthuis heerste reeds een gezellige drukte en een uur later werden we op onze post gezet.
Wat een uitzicht, wat een revier en wat een natuurschoon! Op weinig plaatsen heb ik zo van de natuur genoten als daar. Foto's bij de vleet gemaakt en echt genoten van het windstille, zonovergoten en sublieme witte decor. De twee reegeiten, ééntje 's morgens en ééntje 's namiddags, die binnen schot kwamen, gaf ik liever de kans om hun dracht te volbrengen en volgend seizoen een mooie kits ter wereld te brengen, dan hen op het tableau te zien liggen.
De mooie bokkits die tussen Louis en mij doorkwam, en waar Louis enkel een schot in het achterste kon plaatsen maar dat heel weidelijk niet deed, heb ik wel geoogst. Heel veel verse varkenssporen maar geen enkele zwarte kerel die zich vertoonde in de dikbesneeuwde bossen. Na vier mooie driften konden we in een deugddoend verwarmd jachthuis, nog genieten van een lekker avondmaal, om tegen zeven uur opnieuw de lange rit huiswaarts aan te vatten. Bedankt Els, Dominiek, Dylan, voor de invitatie! Wie ik zeker ook niet wil vergeten zijn alle drijvers want mijn respect voor hen is bij dit weer alleen maar toegenomen.

Met weidelijke groet, Kristof