Beste vrienden jagers,
Naar afgelopen vrijdagavond keek ik al een hele tijd enorm uit. Het grofwildseizoen is eindelijk opnieuw aangebroken én mijn Sofietje, die ondanks het feit dat ze eigenlijk totaal niet jachtminded is (en dat kunnen velen beamen), toch besliste om eens met me mee te gaan.
Vrijdagavond worden we door waard en waardin van 'Zur Alten Schmiede', een hotel-restaurant dat al jaren de vaste afspraakplaats is voor mensen die in Heuem komen jagen, samen met een deel van de compagnie van Heuem, hartelijk ontvangen en kunnen we smullen van de meer dan befaamde 'Alte Schmiede Schnitzel'. Wel ik moet zeggen dat die inderdaad een aanrader is...
Na een te korte nacht zorgt de irritante wektoon van m'n gsm ervoor dat ik snel en als een dief in de nacht, het hotel uitsluip om me richting jachthut te begeven. Sofietje mag zich nog wat verder wentelen in het warme bed want zij gaat samen met de andere dames, shoppen in Luxemburg.
Bij kaarslicht en dampende koffie krijgen we in de jachthut door jachtheer en z'n zoon, uitleg over waar we ons in het donkere bos moeten begeven voor de eerste gegroepeerde aanzitjacht van dit seizoen. Tegen zevenen zitten we voor tweeënhalf uur op de hoogzit maar behalve enkele donkere, niet nader te identificeren schimmen (waarschijnlijk struinende evers op zoek naar een lekkere hap), kruist niets mijn zichtsveld en kunnen we tegen negenen onverrichter zake, een lekker ontbijt gaan nuttigen. Behalve één jager, die met één kogel, twee kitsen kon strekken, heeft niemand beweging gezien.. De tweede ronde starten we rond elf uur maar ik vermoed dat nogal wat geweren van die gelegendheid gebruik gemaakt hebben om de korte nacht wat te compeseren op één van de comfortabele, misschien wel té comfortabele, hoogzitten. Het ietwat miezerige weer zorgt er wel voor dat er geen beweging te zien is in 't bos want de laatste twee-drie weken waren ronduit schitterend.
Na de uitgebreide middagbarbeque, vergezeld van versgeplukt, in room gebakken eekhoorntjesbrood,( 't water komt me natuurlijk opnieuw in de mond) gaat het tegen halfzes opnieuw richting hoogzit waar ook de derde ronde, ondanks het feit dat ik op een schitterende toren zit, voor mij wildvrij blijft. Ook dat is jacht en klagen hoor je me zeker niet. Bij aankomst aan de jachthut, waar ondertussen ook de dames zijn neergestreken en de heerlijk ruikende kampvuurgeur ons tegemoet komt, liggen ondertussen 4 reeën en mooie spitser op het tableau. Toch een mooie afsluiter van een geslaagde jachtdag!
Waidmannsdank Dominiek, Els, Stefaan, Dylan en de mannen van de keuken voor deze mooie dag!
Foto's van de jachtdag in Heuem kunnen jullie
hier bekijken
Zondagmorgen opnieuw om halfzes 't bed uit maar deze keer sàmen met Sofietje en samen richting Naomé waar de eerste drijfjacht van 't seizoen, hopelijk een positieve indruk op haar kan nalaten. Een grote gok en verschillende mensen hadden we gewaarschuwd dat dat wel eens de eerste én laatste keer kon zijn dat we samen zo'n weekend zouden meemaken. Waarschijnlijk zou het geen probleem geven als er niets ons pad zou kruisen maar wat als één of andere ree of ever, ervoor koos om toch onze kant op te komen...
We krijgen na de kennismaking met deze jachtgroep en enkele oude bekenden, een mooie plek toegewezen en de eerste drijfjacht van 't seizoen wordt op gang geblazen door een kleine groep doorwinterde drijvers. Het eerste uur komt, behalve een dartele pluimstaart die zijn nieuwsgierigheid de baas niet kan, niets onze kant op. Het eerste zonlicht van 't weekend begint net door het bladerdek te prikken als plots twee doffe knallen, de zalige stilte op een bruuske manier ontmaagdenen. Tien minuten later komt ook bij ons een mooie reegeit die ik met een welgeplaatst schot, het tijdelijke voor het eeuwige laat ruilen. Sofietje, die de ree als eerste zag, kijkt wat ongemakkelijk naar de laatste trekken van de geit maar 't valt eigenlijk een stuk beter mee dan ik, en waarschijnlijk ook zij, verwacht had..
De tweede drift staan we op een hoek aan een relatief grote maar niet druk bereden baan en François, van wie ik de invitatie kreeg, verzekerd me dat we opnieuw op een mooie wildrijke plek staan.
Gelijk heeft ie want na een klein halfuur komt een mooie reegeit bij mijn buur uit die hij, spijtig voor hem, mist. We krijgen nog een vijftal varkens op een dertigtal meter voor ons in de drift te zien wat aantoont dat er hier genoeg wild zit maar uitkomen doen ze voorlopig toch nog niet bij ons...tot ik plots in de verte een zwart heerschap in snedige pas onze richting zie uitkomen...Regelrecht in onze armen, op een dienblaadje...mooier kan bijna niet tot plots op enkele meters voor ons, Sofie compleet in stille paniek slaat, het beest abrupt de vier poten in de grond vastzet en zoals je van zo'n zwarte rakker natuurlijk ook mag verwachten, rechtsomkeer maakt. 'k Moet zeggen, die eerste seconden kan je je karabijn wel oppeuzelen maar daarna heb ik nog nooit zo goed gelachen op een jachtdag! Het gezicht van Sofie en de snuit van dat varken spraken boekdelen! Schitterend! Ze heeft zich zeker nog tien keer verontschuldigd maar ik heb haar duidelijk gemaakt dat dat absoluut niet erg is en ook misschien wel wat te verwachten als je nog nooit een wild varken van zo dichtbij mocht meemaken...Ok, het was geen keiler van 100kg maar het blijft waarschijnlijk wel een akelig beeld voor iemand die de natuur niet kent zoals wij jagers die kennen. Waidmannsdank François voor de mooie jachtdag en waidmannsdank Diana voor het stuk op het tableau en de meer dan geslaagde eerste jachtdag van mijn Sofietje! 't Weekend afsluiten deden we met een tête-a-tête in Le Renard in Wellin en tegen tien uur konden we aan een welverdiende nachtrust beginnen. De foto's van Naomé kunnen jullie
hier bekijken.
Waidmannsgroet, Kristof
