Jachtblog Kristof Vandewoestijne

Beste vrienden jagers,

De tijd, hij slipt me zo snel door de vingers dat ik er bijna moedeloos van wordt...maar ik vermoed dat ik niet de enige ben die zo nu en dan eens wat extra uurtjes op een dag zou kunnen gebruiken.'t Is ondertussen weeral meer dan een maand geleden dat ik nog eventjes wat van die kostbare tijd vond om m'n blog te soigneren en in die afgelopen maand is er ook heel wat gebeurd. Maart was een maand van plezier en lachen maar ook van verdriet. Maart was de maand van ons uniek bezoek aan de customshop van Browning in de fabriek van FN Herstal, van de cinétir, van Hunting Gent en van het brainstormen over de nieuwe events én de toekomst van onze jachtgroep Meum Pactum Dictum. Ja, ik weet het, 't is een naam die doet denken aan één of andere oude Romeinse kaassoort, maar daar zijn we ook over aan het nadenken. Hebben jullie een nieuwe, jachtgerelateerde, mooie, passende naam, mail die mij gerust door en je maakt daarenboven ook nog eens kans om gratis naar de volgende kookdemo te komen!
Twaalf April 2013 stond al een hele tijd als een twinkelend sterretje te knipperen in m'n agenda. Als agendapunt? Bezoek Customshop Browning FN-Herstal + Cinétir Hunting World. Een agendapunt dat waarschijnlijk velen onder jullie ook graag hadden zien staan in hun jachtagenda. De customshop van Browning gaan bezoeken is ook iets wat je niet alle dagen kan doen en 't heeft ook heel wat voeten in de aarde gehad om alle papierwerk daarvoor rond te krijgen. De veiligheidsmaatregelen zijn dermate streng dat iedereen die door de fabriekspoort naar binnen wandelt, reeds weken op voorhand een persoonlijke screening krijgt.

We worden ondanks deze strenge maatregelen, heel hartelijk ontvangen door Lionel Neuville, de sales & marketing manager van de customshop. Dat deze man iets van wapens kent, stond op voorhand al buiten kijf maar dat hij als sales manager ook effectief het volledige productieproces van naaldje tot draadje kon uitleggen was schitterend. Ook de manier waarop hij zijn expertise aan ons overbrengt, straalt gewoon pure passie voor 'zijn' legendarische, geliefde Browning B25 uit. Nu snap ik waar het prijzige prijskaartje van deze pareltjes op gebaseerd is. Weken werk aan één enkel pareltje is eerder regel dan uitzondering. Ook alle vaklui waar we honderduit vragen aan konden stellen hebben diezelfde wapenolie in hun aderen stromen. Kortom, dit bezoek doen we absoluut zeker nog eens opnieuw met een nieuwe groep. Wie ik zeker ook niet mag vergeten te bedanken is Bert Stephani, een fotograaf van de betere artistieke foto én jager in opleiding! Hij heeft voor ons de prachtige foto's geschoten.
De namiddag bracht ons tot in Kontich. Hunting World, een jachtwinkel met schietkino, ontving ons voor een glaasje bubbels en een deugddoende broodjesmaaltijd met aansluitend een wedstrijdje cinétir. Een beetje competitie kan nooit kwaad nietwaar. Jos, die zijn grendelgeweer niet bij  had, kreeg een 9.3mm express in de pollen gedrukt en leerde de term 'watersby-oog' ook kennen.
Omdat we morgen gaan aanzitten in de Ardennen en de binnen drie weken de poolse reebokken gaan bejagen, konden we in de ondergrondse bunker van Hunting World, ook onze geweren gaan inschieten op 100m. Enfin, een mooie afsluiter van opnieuw een schitterend jachtevent!

Veertien April stond niet in mijn agenda. Gelukkig maar. Op die dag, om 5u 's morgens kregen we een telefoontje met enkele woorden die je meteen bij de strot grijpen: "Dag Kristof, uw mama is zopas overleden". Mijn mama was 65 jaar en had 2 jaar geleden ook nog nooit van Myelofibrose gehoord. Met de hele uitleg ga ik jullie niet vervelen maar in 't kort : Myelofibrose is een soort bloedkanker die niet te genezen is. Ze werd eind maart opgenomen in Brugge voor een zware chemokuur van een volledige week in quarantaine met aansluitend een bloedtransfusie en de hoop straalde weer wat in haar doffer geworden ogen. Alles verliep schijnbaar heel goed tot enkele dagen voor haar heengaan. Ze had nevenwerkingen en wou uit schaamte, behalve mijn ene zus, niemand meer zien tot die nevenwerkingen uitgewerkt waren. Helaas hebben we haar niet meer gezien...We hebben haar een mooi, intiem afscheid kunnen geven en troosten ons met de gedachte dat ze nu op een plaats is waar ze eindelijk rust kan vinden...

Met weidelijke groet, Kristof