Beste vrienden jagers,
Weemoed en blijdschap. Mixed emotions bij dit bijna-einde van het jachtseizoen. Weemoed dat het seizoen er weeral bijna opzit, weemoed dat we een hoop jagersvrienden de komende maanden minder zullen zien en ook weemoed bij de gedachte dat we weer een jaartje ouder geworden zijn.
Blijdschap dat we eindelijk weer wat tijd kunnen maken voor vrouw en kinderen, blijdschap ook dat een de lente en zomer weer in aantocht zijn en blijdschap dat we weer kunnen uitkijken naar een vers, nieuw seizoen.
Er is ook een ietwat wrang gevoel over het afgelopen jachtseizoen. Een seizoen dat niet steeds verliep zoals het eigenlijk zou moeten verlopen en dan heb ik het niet zozeer over het jagen an sich, maar veeleer over de weidelijkheid, eerlijkheid en het respect van jagers onderling. Persoonlijk neem ik me steeds voor om weidelijkheid niet enkel op jachtgebied te hanteren maar ook door te trekken naar het dagelijks leven, in het zakendoen of bijvoorbeeld in het nakomen van gemaakte afspraken. Het zou voor mij anders heel moeilijk zijn om nog in de spiegel te kijken. 'Meum pactum dictum' ofte 'Mijn woord is mijn eed' is voor mezelf geen uit de lucht gegrepen oneliner. Het is een levensmotto dat ik zo goed en zo kwaad mogelijk probeer na te leven. Jager zijn is geen hobby, jager zijn is een levensstijl.
Een weidelijk jager is een jager op wie je kan rekenen, iemand die respect heeft voor een afspraak en die mensen helpt waar hij kan. Een jager die geniet van de natuur in al zijn facetten en in al zijn eerlijkheid.
Een jager die afspraken maakt om die nadien met één of ander flauw excuus af te zeggen is naar mijn mening geen weidelijk jager. Een jager die inbreekt (of meehelpt bij het inbreken) in een jachtrevier en op een achterbakse manier jacht inpalmt is geen weidelijk jager (zelfs al is dit allemaal op een volstrekt wettelijke manier gebeurd). Een jager die tweedracht zaait en die de jacht aldus in een slecht daglicht stelt is geen weidelijk jager. Jammer genoeg kan je je jachtverlof niet verliezen door onweidelijk en respectloos te zijn. Eén troost hebben we, boontje komt vroeg of laat om zijn loontje....waarschijnlijk eerder vroeg dan laat...
Jammer genoeg nam dit wrange gevoel dit seizoen soms wat de bovenhand op alle sublieme momenten die we mochten meemaken. Maar alle nieuwe jachtvrienden die ik mocht leren kennen, de heerlijke grof- en kleinwildjachtdagen die de revue passeerden en het feit dat ik eindelijk een schitterend hert kon strekken blijven bij mij achteraf wel meer in 't geheugen plakken dan alle negativiteit. Gelukkig maar.
Met weidelijke groet, Kristof
Geen opmerkingen:
Een reactie posten